31/12/2008

Screw the new year...

Ειλικρινά δεν έχετε κουραστεί με τις ευχές για τον καινούριο χρόνο...? Κάθε δώδεκα μήνες τα ίδια. Ευχές από όλους, είτε σε νοιάζει η γνώμη τους είτε όχι... Ευχές που ποτέ σχεδόν δεν είναι ειλικρινείς. Και για πείτε μου, εσείς που εύχεστε "Ευτυχισμένο το 2009" και κάνατε το ίδιο ακριβώς για όλα τα προηγούμενα χρόνια, πότε έγινε ευτυχισμένο το γαμημένο το έτος...? Μήπως για άλλη μια χρονιά θα μείνετε μόνο στις ευχές και στα φιλιά της αλλαγής του χρόνου και μόλις ξυπνήσετε την πρώτη μέρα του νέου χρόνου θα γίνετε οι ίδιοι κωλάνθρωποι που ήσασταν και πριν...? Μήπως θα συνεχίσετε τη ζωή σας πατώντας επί πτωμάτων για να πάρετε την προαγωγή στη δουλειά, καταναλώνοντας σαν τα γουρούνια γιατί αυτό είναι το νόημα της ύπαρξής σας, θα προσκυνάτε τον κάθε καραγκιόζη που σας υπόσχεται ένα ρουσφέτι, θα αποφεύγετε να αναλάβετε ευθύνη για τις πράξεις σας, καταστρέφοντας το μέλλον το δικό σας και των παιδιών σας και των παιδιών των παιδιών σας, θα παρακολουθείτε στην τηλεόραση παιδιά να ψοφάνε στην άλλη άκρη του κόσμου, ενώ θα μπουκώνεστε με κιλά φαγητού, θα φοβάστε να πάτε να ψωνίσετε επειδή κάποιοι αλήτες θα καίνε το κέντρο (επειδή δεν είναι σαν κι εσάς), θα εκτρέφετε παιδιά κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσή σας, θα μισείτε όποιον είναι λίγο πιο μελαμψός, λατρεύει άλλους θεούς ή έχει διαφορετική κουλτούρα από εσάς, θα κυνηγάτε σε όλη σας τη ζωή τα λεφτά και θα γκρινιάζετε στα γεράματα ότι δεν υπάρχει αγάπη (αφού θα είστε πολύ απασχολημένοι για να τη νιώσετε), θα μισείτε αυτούς που παλεύουν για τα δικαιώματα των άλλων, γιατί σας ξενίζει τόσο η εικόνα, θα διασκεδάζετε με ό,τι μειώνει ακόμη περισσότερο τη διανοητική σας διαύγεια, θα περιμένετε τη μετά θάνατον ζωή και θα γελάω όταν ανακαλύψετε πως δεν υπάρχει, θα σκοτώνετε, θα ρημάζετε, θα κατακρεουργείτε, θα καταστρέφετε, έμμεσα ή άμεσα, ανθρώπινες ζωές και υπάρξεις, θα πάρετε ένα σκύλο του καναπέ, που θα τον ονομάσετε Μπούμπη, θα τον ταΐζετε και θα τον ντύνετε μέχρι σκασμού, ενώ άνθρωποι κρυώνουν και πεινάνε... Θα είστε για άλλο ένα χρόνο κάτι πολύ λιγότερο από άνθρωποι... Γι'αυτό εγώ δε θέλω ευχές. Θέλω καλύτερους ανθρώπους για τη νέα χρονιά...

24/12/2008

Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι...

Έχω φτάσει πλέον στο σημείο που δεν αντέχω να δω ούτε δεκαπέντε λεπτά ειδήσεις... Θέλω να δω τι γίνεται, τι παίζει και αηδιάζω αμέσως. Και δεν αντέχω...
Πάλι σήμερα μιλούσαν στο Alter για κουκούλες. Με τον μικρό Πλεύρη ("Εγώ υπηρέτησα στο Μεγάλο Πεύκο, ΟΥΓΚ...") να ζητά άρση ασύλου, έχοντας την υποστήριξη του άκρως φασίζοντος τύπου που ακούει στο όνομα Γεωργίου και επαγγέλλεται δικηγόρος... Μιλούσαν για δολοφόνους, για άτομα "που καίνε όλη την Αθήνα", μέχρι και για επέμβαση του στρατού τόλμησε να ψελλίσει το νομικό καθίκι. Και από δίπλα η ευγενής αυτή μορφή της δημοσιογραφικής αλητείας, που λέγεται Άκης Παυλόπουλος, να κάνει την πάπια... Ρε δε γαμιέστε λέω γω... Πιο σημαντικά ζητήματα δεν έχει να ασχοληθείτε? Μήπως λύσαμε όλα τα προβλήματά μας σε αυτή τη χώρα, για να είναι πρώτη είδηση οι κουκουλοφόροι?
Και, στο κάτω-κάτω, ποιοί είναι πιο επικίνδυνοι? Αυτοί που από το φόβο του χαφιέ κρύβουν τα πρόσωπά τους (δε μιλάω για τους ασφαλίτες, αυτοί είναι από άλλο ανέκδοτο)? Ή αυτοί που αναιδέστατα και χωρίς κανένα ίχνος ντροπής ζητούν την ψήφο του κόσμου, με τα πρόσωπα ακάλυπτα, για να μπορέσουν να καταστρέψουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας που υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων? Ή μήπως αυτοί που, επίσης με τις φάτσες τους ακάλυπτες, έχουν σαν επάγγελμά τους να πουλάνε ψέμματα και πλύση εγκεφάλου στους ανθρώπους που τους βλέπουν? Ή μήπως αυτοί που δικάζουν κατά βούληση, αφήνοντας ελεύθερους τους πρεζέμπορους και καταδικάζοντας άρρωστους ανθρώπους και αγρότες που χρωστάνε 10 Ευρώ στον ΟΓΑ?
Δεν κατάλαβα... Από πότε όλοι αυτοί, ο "Εθνικός Κορμός", έχει το δικαίωμα να καθορίζει τί σκέφτομαι και τί πράττω? Και από πότε αυτοί που σκοτώνουν 15χρονα χωρίς δεύτερη σκέψη μπορούν να κρίνουν τις δικές μου ενέργειες...?

23/12/2008

The Bloody Fucking Bank...

Ενα πολύ έξυπνο post στο blog του καθηγητή Κοινωνιολογίας στο ΑΠΘ Βασίλη Νόττα:

"If the global crisis continues, by the end of the year only two banks will be operational, the Blood Bank and the Sperm Bank!

Then these 2 banks will merge and it will be called ‘The Bloody Fucking Bank’"

Αν βρίσω τα θεία θα φταίω...???


Ενώ στα καθ'ημάς προσπαθούμε (ματαίως, ίσως, αλλά προσπαθούμε) να πιάσουμε τους παπάδες απ'τα μούσια τους και να τους πετάξουμε στο ίδιο βαθύ πηγάδι που θα καταλήξουν και όλοι οι πολιτικοί, στη γείτονα Ιταλία, από την ασφάλεια της ανεξαρτησίας του Βατικανού και τις εκτοντάδες μπράβων (άραγε, είχε φρουρά προσωπική κι ο Χριστός?...), ο αρχηγός της καθολικής εκκλησίας Πάπας Βενέδικτος κατάφερε να εξοργίσει για άλλη μια φορά τους σκεπτόμενους ανθρώπους αυτού του κόσμου...
Παραλληλίζοντας τη σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής με τη σωτηρία του πλανήτη από την οικολογική καταστροφή, δήλωσε ότι εξίσου σημαντικό εγχείρημα με τη λύτρωση των τροπικών δασών από την καταστροφή είναι η λύτρωση του ανθρώπου από την ομοφυλοφιλία...!!! Σε μια ακόμη έξαρση ακραίου ρατσισμού και μισαλλοδοξίας, καθόλου ασυνήθιστη για θρησκευτικό παράγοντα και δη χριστιανό, τόνισε πως "οποιαδήποτε διαφυγή από το παραδοσιακό ετεροφυλικό σεξουαλικό μοντέλο της Δημιουργίας, (...) αποτελεί καταστροφή του έργου του Θεού"...
Αν και, όπως προείπα, θεωρώ ότι το μίσος είναι συνδεδεμένο άρρηκτα με την ιστορία της εκκλησίας, συνεχίζει να με εκπλήσσει το πόση κακία μπορεί να βγάλει το στόμα ενός ανθρώπου που υποτίθεται ότι κυρήττει τη "Θρησκεία της Αγάπης". Είναι ντροπή, όχι για τον Χριστιανικό κόσμο, αλλά για την ανθρωπότητα την ίδια...

13/12/2008

Μεγαλεία ζούμε...

**Αναδημοσίευση από το http://paramme.wordpress.com/


Σήμερα Σάββατο, οι φοιτητικοί σύλλογοι στο Άγαλμα Βενιζέλου, οι αναρχικοί στην Καμάρα. Λίγος κόσμος στην αρχή, καθυστερεί η έναρξη, αγουροξυπνημένοι όλοι από τις καταλήψεις ή τα σπίτια τους, ο υπογράφων με ίσα-ίσα λεφτά για ένα καφέ.
Ξεκινάμε στην Εγνατία, περνάμε από την κατάληψη της σχολής Θεάτρου, μαζεύεται ο κόσμος. Από την αρχή τα συνθήματα δονούν την πόλη, χωρίς ντουντούκες και καθοδηγητές, απλές οργισμένες φωνές νέων ανθρώπων που βαρέθηκαν να μη γίνεται τίποτα για να διορθωθεί αυτή η σάπια κοινωνία. “Αλήτες είναι τα ματ κι οι ασφαλίτες”, “η χούντα είναι ζωνανή”, “μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι”. Ενωνόμαστε με τους φοιτ. συλλόγους και συνεχίζουμε… Με μικρές διακοπές, γιατί οι δύο διμοιρίες που μας ακολουθούν από την Καμάρα, κάθε λίγο και λιγάκι πλησιάζουν προκλητικά. Κατεβαίνουμε την Ίωνος Δραγούμη, περνώντας δίπλα από το φρέσκο αεροπανό της κατάληψης ΜΜΕ.
Ο κόσμος που μας παρακολουθεί αρκετός και παίρνει τις προτροπές του και τις απαντήσεις του. “Φονιάδες των λαών νοικοκυραίοι, φαντάζετε ωραίοι, πνιγμένοι μες τα χρέη”, “φορέστε αλεξίσφαιρα, περνάει η αστυνομία”. Το κατά πόσον μας ακούν (ή καλύτερα, το κατά πόσον μας κατανοούν) άγνωστο. Το σίγουρο είναι ότι εμείς τα είπαμε. Ακόμα, όμως, και οι λίγοι που κούνησαν τα κεφάλια τους καταφατικά ή καταδέχτηκαν να διαβάσουν τα κείμενα που τους μοίραζαν τα παιδιά, είναι κέρδος για το κίνημα.
Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που τα μυαλά τους και οι καρδιές τους έχουνε μαυρίσει τόσο, που όλα τα λόγια και οι πράξεις του κόσμου δεν τις καθαρίζουνε. Κατέβηκε η πορεία στην παραλία και πέρασε από τα καφέ. Οι ΔΑΠίτες και οι αδιάφοροι τρόμαξαν, λούφαξαν και οι πιο θρασείς από αυτούς χαμογελούσαν ειρωνικά. “Χαμογελάτε τρέντηδες και πιείτε τον καφέ σας, άλλοι καθορίζουνε τις μίζερες ζωές σας”. Και στα εμπορικά της Τσιμισκή οι πελάτες κλεισμένοι μέσα, “προστατευμένοι” από πλέγματα ασφαλείας, κοιτούσαν όλο απορία και φόβο. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να φοβούνται εμάς, αλλά αυτούς που μας ακολουθούν, αυτούς που με κάθε ευκαιρία μας δέρνουν και μας ρίχνουν χημικά, αυτούς που το σύστημα τους έχει δώσει τη δύναμη να κυκλοφορούν με ένα όπλο στο χέρι και να σκοτώνουν 15χρονα παιδιά. “Όταν οι μπάτσοι σκοτώσουν τα παιδιά σας, τότε θα βγείτε απ’τα κλουβιά σας”.
Μπάχαλα και ζημιές ελάχιστες. Μόνο μερικές κάμερες σπάσανε (δικαίως), μια εκκλησία “εμπλουτίστηκε” και μερικά μαγαζιά δέχτηκαν στις εισόδους τους αρκετές σακούλες με σκουπίδια. Αλλά ώρες-ώρες η αντιμετώπιση του κόσμου με θλίβει πολύ…

Αποχή...

Παιδιά ζητώ συγγνώμη για την αποχή από τη συγγραφική δραστηριότητα, αλλά πλέον και μέχρι το τέλος των παρόντων κινητοποιήσεων, τα κείμενα μου ενώνονται με τα κείμενα πολλών στο http://paramme.wordpress.com/ το blog της κατάληψης Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ. Επισκευτείτε το, αξίζει. I'll be back...

30/11/2008

Άλλα ανέκδοτα...

Ζούμε λυρικές στιγμές σ'αυτή τη χώρα... Όλος ο κόσμος έχει θέματα ν'ασχοληθεί εκτός από εμάς που ανακυκλωνόμαστε σε τραγικά ζητήματα. Παπάδες, λαϊκοί, κληρικοί, ηγούμενοι, δικαστές, πολιτικοί, πολιτικάντηδες (ναι, στον Ψωμιάδη αναφέρομαι..), δημοσιογράφοι - όλη η αφρόκρεμα, δηλαδή της όμορφης ελληνικής κοινωνίας, της αγγελικά πλασμένης, παρελαύνει στις οθόνες και στα πρωτοσέλιδα και προκαλεί την (ελληνικής εφεύρεσης) άγνοια για το παγκόσμιο γίγνεσθαι...

Στο οποίο παγκόσμιο γίγνεσθαι διεξάγεται ένα μπουρδέλο (μετα συγχωρήσεως...) κομματάκι μεγαλύτερο από το δικό μας, το ντόπιο και οικόσιτο... Ρε νοιώστε.... Έξω δεν κάνουν χαβαλέ... Στην Ταϊλάνδη, οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης έχουν καταλάβει εδώ και 6 μέρες τα δύο αεροδρόμια της πρωτεύουσας. Διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση την οποία κατηγορούν για διαφθορά και για εχθρική στάση ενάντια στη μοναρχία. Μέχρι τώρα δεν έχουν γίνει πολύ μεγάλα επεισόδια, καθώς έχει αποφευχθεί η κατά μέτωπον σύγκρουση των κυβερνητικών οπαδών με τους αντιπολιτευόμενους. Νεκροί δεν έχουν αναφερθεί, αλλά τουλάχιστον 50 άτομα έχουν τραυματιστεί σε μικρο-επεισόδια και περίπου 100.000 επιβάτες έχουν αποκλειστεί, χωρίς μέχρι στιγμής τη δυνατότητα διαφυγής από τη χώρα.

Στην Ινδία πάλι, έζησαν τα χειρότερα. Μια ομάδα ενόπλων επιτέθηκε στη Βομβάη την 26η του Νοέμβρη, εισβάλλοντας στο σταθμό των τρένων και σε νοσοκομεία, ανοίγοντας πυρ αδιακρίτως. Αργότερα κατέλαβαν το σημαντικότερο εβραϊκό κέντρο της πόλης και δύο από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία, κρατώντας ως ομήρους εκατοντάδες ανθρώπους και σκοτώνοντας εν ψυχρώ όσους είχαν αμερικάνικα ή βρετανικά διαβατήρια. Μόλις χθες το βράδυ (σ.σ. Σάββατο) κατάφεραν οι ειδικές δυνάμεις του Ινδικού στρατού και της αστυνομίας, μετά από ατελείωτη ανταλλαγή πυρών, να απελευθερώσουν τα κτίρια, με τον μέχρι στιγμής απολογισμό να είναι τουλάχιστον 172 νεκροί. Το σημάντικό της υπόθεσης είναι οτι οι ένοπλοι (των οποίων ο αριθμός είναι ακόμη άγνωστος) έδρασαν με επαγγελματική δεινότητα, που φανέρωνε εκπαίδευση επιπέδου μυστικών υπηρεσιών και "υπερ-πρακτόρων". Σε συνδυασμό με τη φήμη ότι είχαν Πακιστανικές φοιτητικές ταυτότητες, η κρίση μπορεί να έχει επρόβλεπτες συνέπειες... Θυμίζω οτι και η Ινδία και το Πακιστάν διαθέτουν πυρηνικά...

Και φυσικά, το απείρως πιο ηλίθιο συμβάν, που αλλού, στην Αμερική.... Άκου τώρα: άρχισαν οι εκπτώσεις και οι εξαθλιωμένοι, αλλά ευπειθείς καταναλωτές Αμερικάνοι, επιτέθηκαν στα εμπορικά για να προλάβουν τις καλές προσφορές... Μέσα στο ντου και τον πανικό, δυο άνθρωποι ποδοπατήθηκαν μέχρι θανάτου, μια έγκυος απέβαλε και δυο white-trash αμερικάνοι αλληλοσκοτώθηκαν, καθώς έβγαλαν πιστόλια όταν οι γυναίκες τους άρχισαν να μαλώνουν για ένα παιχνίδι που ήταν σε προσφορά. Η πολιτική του καταναλωτισμού στο απόλυτό της... Buy or Die!!!!

16/11/2008

The Signal...

Έλα και εξαιρετική σπλατεριά έχω..!!! Πάρε κόσμε!!!
Με budget μόλις 50.000 δολλάρια και γύρισμα μέσα σε 13 μόλις ημέρες, οι (σχεδόν άγνωστοι) David Bruckner, Dan Bush και Jacob Gentry, έγραψαν και σκηνοθέτησαν ένα από τα καλύτερα horror films που έγιναν ποτέ!!! Η ταινία παρουσιάστηκε στο Sundance Film Festival όπου και αγοράστηκε από τη Magnolia Pictures για να διατεθεί στο ευρύ κοινό.
Οι παραπάνω αναφερθέντες κύριοι, λοιπόν, δημιούργησαν μια φανταστική πόλη, την Terminus, στην οποία ξαφνικά όλες οι ηλεκτρονικές συσκευές (τηλεοράσεις, ηχοσυστήματα κ.α.) αρχίζουν να εκπέμπουν ένα περίεργο σήμα, που επηρεάζει τη σκέψη των ανθρώπων και τους μετατρέπει σε μανιακούς δολοφόνους. Κεντρικοί ήρωες είναι ένα περίεργο τριο ανθρώπων... Η Mya (Anessa Ramsey) και ο Lewis (AJ Bowen) είναι παντρεμένοι, αλλά ο γάμος τους δε φαίνεται να πηγαίνει καλά, καθώς η Mya απατά τον άντρα της με τον Ben (Justin Welborn). Εκεί ακριβώς ξεκινάει η ταινία, με τον Ben να προτείνει στη Mya να φύγουν από την πόλη και να πάνε κάπου μακριά. Αυτή, (αν και γουστάρει...) γυρίζει σπίτι της, όπου παρακολουθεί τον άντρα της να σκοτώνει ένα φίλο με του με ένα baseball bat...! Ενώ σε ολόκληρη την πολυκατοικία οι άνθρωποι σφάζονται μεταξύ τους, η Mya κρύβεται στο απέναντι διαμέρισμα και το επόμενο πρωι, αρχίζει την προσπάθεια για να φτάσει στο Terminal 13 του σταθμού των τραίνων, όπου ελπίζει ότι θα την περιμένει ο αγαπημένος της Ben...
Η ταινία είναι χωρισμένη σε 3 μέρη - ή "transmissions" - εκ των οποίων το κάθε ένα είναι σκηνοθετημένο από έναν μόνο από τους τρεις συντελεστές... Ο κάθε σκηνοθέτης δίνει στο κομμάτι που έχει αναλάβει το δικό του ύφος και έτσι έχουμε το πρώτο κομμάτι της ταινίας να επικεντρώνεται στον τρόμο, το δεύτερο να δίνει μια γερή δόση black comedy και το τρίτο να δίνει έμφαση στο love story κάτω από το πέπλο του μυστηρίου...
Για μια τόσο φτηνή και σύντομη παραγωγή η ταινία είναι εξαιρετική!!! Οι σκηνοθέτες δουλεύουν μαζί από το 1999 και φαίνεται οτι γουστάρουν αυτό που κάνουν, όπως το ίδιο φαίνεται και για τους ηθοποιούς. Τα horror films έχουν είτε φανατικούς οπαδούς είτε φανατικούς πολέμιους... Αν είστε στην πρώτη κατηγορία, το "The Signal" θα σας ενθουσιάσει..!!!


*λινκσάκια:
http://rapidshare.com/files/135199580/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part1.rar
http://rapidshare.com/files/135199697/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part2.rar
http://rapidshare.com/files/135199789/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part3.rar
http://rapidshare.com/files/135199788/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part4.rar
http://rapidshare.com/files/135199142/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part5.rar
http://rapidshare.com/files/135199147/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part6.rar
http://rapidshare.com/files/135199605/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part7.rar
http://rapidshare.com/files/135195760/The.Signal.LIMITED.DVDRip.XviD-DMT.part8.rar

13/11/2008

Funny Games U.S.

Η παράνοια η ίδια...!!! Ο Michael Hanecke - σκηνοθέτης των "Le Temps du Loup" και "La Pianiste" - μεταφέρει στην Αμερική την ταινία που είχε δημιουργήσει το 1997 στην Αυστρία. Remake με όλη την έννοια, καθ' ότι η ταινία είναι καρέ-καρέ ίδια, με την εξαίρεση των ηθοποιών. Και εδώ κάπου είναι που το πράγμα γίνεται ενδιαφέρον, αφού το ταλέντο ξεχειλίζει στο πρωταγωνιστικό καστ... Naomi Watts και Tim Roth από τη μια και οι "φρέσκοι" Michael Pitt και Brady Corbet από την άλλη, δημιουργούν μια απίστευτα εφιαλτική ατμόσφαιρα σε αυτή τη low-budget, ανεξάρτητη παραγωγή...
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή... Οι Watts και Roth είναι ένα πλούσιο ζευγάρι αστών, που μαζί με το μικρό τους γιο πηγαίνουν στο εξοχικό τους "by the lake"... Εκεί που αρχίζουν να εγκαθίστανται, εμφανίζονται στην πόρτα τους δυο νεαροί (Pitt και Corbet), οι οποίοι τους συστήνονται ως συγγενείς των γειτόνων τους και τους ζητάνε λίγα αυγά... Οι νεαροί είναι εξαιρετικά - εώς υπερβολικά - ευγενικοί και αφού κάθονται μπάστακες για αρκετή ώρα, αρχίζουν να ενοχλούν την οικοδέσποινα, η οποία τους ζητάει να φύγουν. Αυτοί αρνούνται - θιγμένοι και καλά - και όταν παρεμβαίνει ο pater familia στη διαμάχη, του σπάνε το πόδι με ένα μπαστούνι του γκολφ!! Συγκεντρώνουν την οικογένεια στο σαλόνι και βάζουν μαζί τους ένα στοίχημα: Οτι μέχρι την άλλη μέρα το πρωι, θα είναι νεκροί...!!!
Προσοχή!! Η ταινία δε βλέπεται καθόλου εύκολα... Οι σκηνοθετικές συνήθειες του Hanecke την κάνουν εξαιρετικά αργή, με μεγάλους μονόλογους και ακόμα πιο μεγάλες σιωπηρές σκηνές... Και αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ της επιτυχίας και της αποτυχίας για αυτό το φιλμ είναι οι ερμηνείες. Οι παρανοϊκοί, baby-face δολοφόνοι μεταφέρουν την τρέλα τους με εξαιρετικό τρόπο, ενώ το αντρόγυνο και ο πιτσιρίκος (Devon Gearhart) δίνουν δραματικές ερμηνείες υψηλού επιπέδου.
Το Funny Games U.S. είναι η επανάληψη του πειράματος του Hanecke επί αμερικανικού εδάφους. Και ως πείραμα που είναι, χρήζει πολλών ερμηνειών και διαφορετικών απόψεων. Εγώ προσωπικά τη βρήκα πολύ καλή, ενώ άλλοι τη βρήκαν κουραστική... Τα συμπεράσματα δικά σας...!

*τα γνωστά λινκς:

netload.in/datei6a0a720f3d1bd6d24d4b525637819de8/Funny.
Games.U.S.2007.LiMiTED.DVDRip.XviD-NODLABS.part1.rar.htm

netload.in/datei7b09de72fb791495a5ac064e348d5b47/Funny.
Games.U.S.2007.LiMiTED.DVDRip.XviD-NODLABS.part2.rar.htm

netload.in/datei29d8d948d513e0c5f66b5b1654ece70e/Funny.
Games.U.S.2007.LiMiTED.DVDRip.XviD-NODLABS.part3.rar.htm

netload.in/datei67047ff21756a33eb94b1fd48bd5796c/Funny.
Games.U.S.2007.LiMiTED.DVDRip.XviD-NODLABS.part4.rar.htm

07/11/2008

King Of California...



Δε χρειάζονται και πολλά για να φτιάξεις μια από τις πιο φρέσκιες και όμορφες ταινίες των τελευταίων ετών... Έναν καταξιωμένο, σπουδαίο ηθοποιό σε μεγάλα κέφια, μια νεαρή και ταλαντούχα ηθοποιό έτοιμη να δείξει σε όλους τι μπορεί να κάνει και έναν σκηνοθέτη - σεναριογράφο που πιστεύει πραγματικά ότι η πρώτη του μεγάλη δουλειά στο χώρο, αξίζει...
Η ιστορία έχει ως εξής... Η Miranda (Evan Rachel Wood), ούτε 17 χρόνων, υποδέχεται τον πατέρα της Charlie (ένας απίστευτος Michael Douglas), μετά τον διετή εγκλεισμό του σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Αυτά τα 2 χρόνια η Miranda ζούσε μόνη της, παράτησε το σχολείο και έπιασε δουλειά στα τοπικά McDonald's, αποφεύγοντας με διάφορα τεχνάσματα να ανακαλύψει την κατάστασή της η Πρόνοια και να την δώσει σε ανάδοχη οικογένεια. Ο (άκρως εκκεντρικός) πατέρα της, αρχίζει να της κανει τη ζωή δύσκολη, της προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα και την οδηγεί σε ένα απίστευτο κυνήγι θησαυρού...!
Στα 63 του χρόνια, ο Michael Douglas, αναλαμβάνει ένα κωμικό ρόλο σε μια low-budget ταινία και καταφέρνει να δώσει μια από τις καλύτερες ερμηνείες της ζωής του. Συνοδεύεται από την 20χρονη Evan Rachel Wood, στον πρώτο της μεγάλο ρόλο, η οποία δείχνει μεγάλες δυνατότητες για να εξελιχθεί σε μια άριστη ηθοποιό. Με ένα εκπληκτικό soundtrack αποτελούμενο από jazz κομμάτια και το υπέροχο Malambo No.1 της Yma Sumac, και τοποθετημένη στη Santa Clarita της California, η ταινία δίνει ρέστα όσον αφορά και την ευκολία με την οποία βλέπεται και το χιούμορ της και τη συγκίνηση την οποία προσφέρει στο θεατή...
Ο ανεξάρτητος κινηματογράφος στα καλύτερα του...!!



*λινκς ή αλλιώς links:
http://rapidshare.com/files/81862054/nedivx-koc.avi.001
http://rapidshare.com/files/81862095/nedivx-koc.avi.002
http://rapidshare.com/files/81862077/nedivx-koc.avi.003
http://rapidshare.com/files/81862099/nedivx-koc.avi.004
http://rapidshare.com/files/81862026/nedivx-koc.avi.005
http://rapidshare.com/files/81862075/nedivx-koc.avi.006
http://rapidshare.com/files/81862061/nedivx-koc.avi.007
http://rapidshare.com/files/81861638/nedivx-koc.avi.008


06/11/2008

S.S.D.D. (Same Shit, Different Day)...

Δηλαδή τώρα η ζωή μου έχει αλλάξει..; Περίεργο - δε νιώθω τίποτα το διαφορετικό... Μήπως γιατί δεν πανηγύρισα..; Μήπως γιατί δεν έγραψα διθυραμβικά άρθρα και comments υπέρ του Obama..; Αλλά μου είχαν πει ότι η ζωή μου θα αλλάξει έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν κάνω... Γαμώτο, έχουν περάσει ήδη δυο μέρες... Μήπως τελικά μου πούλησαν παπατζιλίκι....;
Αφήνοντας την ειρωνεία κατά μέρος, έχουν περάσει δυο μέρες από την θριαμβευτική εκλογική νίκη του Barack Obama. Όλος ο κόσμος βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει, παρασυρμένος από την καλύτερη διαφημιστική καμπάνια που έγινε ποτέ. Γιατί, κακά τα ψέμματα, ο Obama δεν είναι τίποτε άλλο από το πιο επιτυχημένο προϊόν παγκοσμίως.
Και εντάξει, καταλαβαίνω την ελπίδα των Αμερικανών πολιτών. Ειδικά αυτών που δεν είχαν ψηφίσει ποτέ, που δεν είχαν ιδέα για την πολιτική, των φτωχών, των μαύρων, των ανέργων. Μέσα από ένα σύστημα που τους γαμάει καθημερινά, εμφανίστηκε ξαφνικά ένας γοητευτικός νεαρός Μεσσίας, ο πρώτος με σκούρο δέρμα χρώματος, ένας τύπος με απίστευτο περπάτημα, θελκτική φωνή, που τους μιλούσε απλά και "ειλικρινά" (μην απορείτε, αυτά πουλούσε ο Obama). Α, ναι... Και ως αντίπαλο είχε άλλον έναν από τους κλασσικούς λευκούς, άχαρος, εμφανώς ψεύτης, που θύμιζε εμφανώς έναν από εκείνους τους γαιοκτήμονες του 18ου αιώνα που είχε στα χωράφια του εκατοντάδες μαύρους σκλάβους...
Η ελπίδα που δημιουργήθηκε, λοιπόν, στο μυαλό του μέσου Αμερικανού, είναι απόλυτα λογική. Στο κάτω-κάτω δεν τους λένε άδικα το πιο παραπληροφορημένο, αδαές και χειραγωγημένο έθνος στον πλανήτη... Το παράλογο της υπόθεσης είναι η τρέλα που έπιασε τους (υποτίθεται πιο σώφρονες...) Ευρωπαίους - Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς και φυσικά Έλληνες - με τον συγκεκριμένο τυπάκο... Μυνήματα στο Facebook, πάρτυ υποστήριξης (άκουσον, άκουσον... οργανωμένα από φοιτητές!!!!) σε Αθήνα και Σαλονίκη, 80.000 άνθρωποι για να τον δουν στο Βερολίνο... Πανικός!!! Και παντού το ίδιο παραμύθι... Ο κόσμος θα αλλάξει, η Αμερική θα αλλάξει, δε θα 'χει πλέον 30 εκατομμύρια φτωχούς, η εξωτερική της πολιτική θα είναι ήπια, η οικονομία θα φτιάξει και άλλα τέτοια συναφή...
Προσέξτε με, δε λέω ότι προτιμούσα τον ακροδεξιό, θρησκόληπτο, ξερακιανό λευκό που είχε για αντίπαλο. Απλά δεν θεωρώ τον γοητευτικό ημι-noir (γιατί μιγάς είναι ο τύπος...) επόμενο Πλανητάρχη τίποτα το εξαιρετικό... Σας θυμίζω άλλωστε, ότι δεν έχει υπάρξει θητεία Αμερικανού Προέδρου από τον Β' Παγκόσμιο μέχρι σήμερα κατά την οποία να μην έχει βομβαρδιστεί κάποιο κομμάτι του πλανήτη ή να μην έχει οργανωθεί κάποιο πραξικόπημα κάπου στον πλανήτη απο τις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες... Ψάξτε το... Το θέμα είναι όπως το εξέφρασε η "Ελληνοφρένεια": Διάλεξε το χρώμα δέρματος που θα έχει ο άνθρωπος που θα βομβαρδίσει γυναικόπαιδα αύριο...
Το μόνο καλό είναι ότι πλέον η Αμερική έχει πρόεδρο που τον λένε Hussein...!!!!

26/10/2008

Mew-ing Away...

Η "γνωριμία" μου με τους Mew έγινε εντελώς τυχαία όταν, ενώ ασκούσα το αγαπημένο άθλημα του Έλληνα, έπεσα πανω σε ένα τραγούδι τους σε κάποιο παρακμιακό τοπικό κανάλι της Σαλονίκης (που αμέσως μετά έβαλε Μακρόπουλο ή κάτι παρόμοιο...). Το κομμάτι λέγεται The Zookeeper's Boy και κατάφερε να μείνει κολλημένο στο playlist μου για καμιά βδομάδα (ίσως 2 - καλά, 2), σε συνεχή επανάληψη. Μου έκανε απίστευτη εντύπωση το πως μπορεί να μπλεχτεί η δυναμική της σύγχρονης rock ("στα ντραμς παίζουν δικασίδια, ρε φίλε", όπως λέγαμε και στα metal χρόνια μας) με απαλές - πολλές φορές παιδικές - μελωδίες και εκπληκτικές αρμονίες στα φωνητικά...

Ξεπέρασα κάποια στιγμή την έμφυτη βαρεμάρα μου, και έψαξα να βρω κι άλλο υλικό από τα παλικάρια, όπως και info για το ποιοί διάολο είναι... Οι Δανοί, λοιπόν, Mew δημιουργήθηκαν το 1995 κάπου βόρεια της Κοπενχάγης και απαρτίζονται από τους Jonas Bjerre (φωνή), Bo Madsen (κιθάρες) και Silas Utke Graae Jørgensen (drums), ενώ μέχρι και το 2006 στο μπάσο έπαιζε ο Johan Wolhert. Το πρώτο τους album βγήκε το 1997 με τον τίτλο "Triumph For A Man" και υποδείκνυε το λεπτό ηχητικό νήμα πάνω στο οποίο θα επέμειναν να ακροβατούν οι Mew σε όλη τους την, μέχρι στιγμής, πορεία. Indie αισθητική, με τα λεπτά φωνητικά του Bjerre και αρκετό θόρυβο στις κιθάρες, ακόμα κι αν αυτές βρίσκονται κάπου στο background. Η δεύτερή τους δουλειά, υπό τον τίτλο "The World Is Watching Me", τους καθιέρωσε σαν όνομα στη χώρα τους και τους έφερε ένα συμβόλαιο με τον Βρετανικό κλάδο της Epic/Sony.

Άρπαξαν τον παραγωγό Rich Costey (βλ. Rage Against The Machine, Audioslave) και έριξαν το τρίτο τους πόνημα, "Frengers", στην αγορά το Μάρτιο του 2003. Η επιτυχία του album τους έφερε να παίζουν support στην ευρωπαϊκή περιοδεία των REM. Για το 4ο (και καλύτερο, κατά τη γνώμη μου) album τους, επιστράτευσαν έναν άλλο διεθνούς φήμης παραγωγό, τον Michael Beinhorn (βλ. Korn, Marilyn Manson, Soundgarden) και άλλαξαν λίγο την pop αισθητική με πιο "συμφωνικά" στοιχεία, δημιουργώντας μια ηχητική πανδαισία, που παράλληλα φαντάζει απίστευτα προσιτή. Μπήκαν σε στούντιο του Manhattan το Μάη του τρέχοντος έτους και, με τον Rich Costey ξανά στις κονσόλες, ετοιμάζουν την καινούρια τους δουλειά.

Προσωπικά, για μένα οι Mew αποτελούν μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της ευρωπαϊκής indie-rock σκηνής και - αλοίμονο - ανυπομονώ να ακούσω τι έχουν σκαρφιστεί για μετά...



* επισκεφτείτε το επίσημο site τους (το οποίο αυτή την εποχή βρίκεται σε μια ιδιότυπη χειμερία νάρκη... Θα καταλάβετε...) και τα παρακάτω links (προς τέρψιν του κοινού):
http://lix.in/-278648
http://lix.in/-2a938a
http://rapidshare.com/files/5654116/Half_the_world_is_watching_me.zip.html
----------------
Now playing: Mew - Saviours Of Jazz Ballet (Fear Me,December)
via FoxyTunes

26/09/2008

Γαβ - Γαβ στο ΠΑ.ΜΑΚ.

Στα 2 χρόνια της περιπλάνησης μου στα ελληνικά πανεπιστήμια με συνάρπαζε πάντα να βλέπω τις φοιτητικές παρατάξεις εν δράσει, ιδιαίτερα σε εποχές εκλογών, καταλήψεων και εγγραφών... Δεν είχα δει ποτέ, όμως, τι γίνεται στο Πα. Μακ., και έτσι πήρα τα μπογαλάκια μου προχθές και πήγα να πιω καφέ εκεί με ένα φίλο...
Η εικόνα που αντίκρισα (για κάποιον που ασχολείται με τις παρατάξεις μόνο για να βριστεί ή να γελάσει μαζί τους) ήταν κάτι παραπάνω από μαγική... Ο απόλυτος πανικός, με χωριατο-αστές μανάδες να σέρνουν τους κανακάρηδές τους να γραφτούν στη ΔΑΠ, ενίοτε με καραφλούς εργάτες πατεράδες να σέρνουν τις κορούλες τους να γραφτούν στην ΠΚΣ, και με όσους πήγαν μόνοι τους να πολιορκούνται από φρέσκα κοριτσάκια με αισθησιακά χαμόγελα και πλατινέ μαλλί (αν είσαι αρσενικό) ή αρρενωπούς ΔΑΠίτες με πουκάμισα-μπλούζες σε αποχρώσεις του ροζ και του γαλάζιου και τρεις τόνους ζελέ στο μαλλί (αν είσαι θηλυκό)... Ακόμα και εμένα έπιασε μια ΔΑΠίτισα, δυο μέτρα μαντράχαλο με τζίβες, και την απομάκρυνα ευγενικά, αντιστεκόμενος στην παρόρμηση να τη λούσω με βρισιές από πάνω ως κάτω...!
Και κάπως έτσι, ο απώτερος σκοπός ύπαρξης του ελληνικού πανεπιστημίου, η δημιουργία μιας νέας ισχυρότερης γενιάς κομματόσκυλων, συνεχίζεται....

24/09/2008

Είδαμε το φως το αληθινό....!!!


Τι σχέση μπορεί να έχουν άπληστοι χρηματοβόροι παπάδες που κυκλοφρούν με ελικόπτερα, με την στρατιωτική χούντα του Παπαδόπουλου (και αργότερα του Ιωαννίδη) και το ρόλο της στα γεγονότα της Κύπρου το '74...;;;; Καμία απολύτως - εκτός κι αν το δει κανείς από την οπτική πλευρά της υποκριτικής ελληνικής κοινωνίας που ξανα-ανακαλύπτει τον τροχό κάθε φορά που τη βολεύει... Για να εξηγηθώ... Τον τελευταίο καιρό τα ελληνικά ΜΜΕ ξεθάβουν σκάνδαλα με το τσουβάλι. Από τις εδαφικές διεκδικήσεις της Ι.Μ. Βατοπεδίου και τις πολιτικές αυτών προεκτάσεις, μέχρι τις επιχειρηματικές βλέψεις Βουλγαράκη και το ασυμβίβαστο της γυνής του (αμίλητου, ακούνητου) στρατηγού Ρουσόπουλου... Εσχάτως (και όχι τελευταίως...), χθες δηλαδή, μπήκε στο χορό των "Μεγάλων Αποκαλύψεων" και ο "θέλω να γίνω Νικολούλη στη θέση της Νικολούλη, αλλά δε μου βγαίνει και το γυρίζω στους εξωγήινους, αλλά όυτε αυτό μου βγαίνει και είπα να το παίξω δημοσιογράφος" κ. Χαρδαβ(δ)έλλας. Και μας εσυντάραξε με την αποκάλυψη ότι για τη διχοτόμηση της Κύπρου ευθύνονται οι συνταγματάρχες της χούντας...!!!! Σώπα, μεγάλε...!!!! Αλλά ας πάρουμε τον στρουθοκαμηλισμό της ωραίας μας κοινωνίας απο την αρχή.....

God Needs Your Money...!!!!!
Πέφτει από τα σύννεφα, λοιπόν, όλος ο κόσμος επειδή ξαφνικά μάθαμε ότι οι μονές λειτουργούν σαν ιδιότυπα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και οι παπάδες σαν real estate agents... Βέβαια δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει δει τον θεαματικό στόλο με λιμουζίνες που έχει υπό την κατοχή του, όχι μόνο ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος, αλλά και ο κάθε ψωρο-Μητροπολίτης... Αυτό που λέμε, "πάει η Μερτσέντα σύννεφο...". Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει δει (έστω και από την τηλεόραση βρε αδερφέ) τους σεβάσμιους αγιορείτες να κατεβαίνουν από τα (όχι και τόσο σεβάσμια) ελικόπτερά τους... Η χρήση από τις μονές εγγράφων Βυζαντινών και Οθωμανών αυτοκρατόρων για τις εδαφικές τους διεκδικήσεις είναι κοινό μυστικό από τα τέλη του 1800... Δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει υπ'όψη του τα αμύθητα πλούτη της Ελλαδικής Εκκλησίας και το γεγονός ότι η ίδια έχει υπό την ιδιοκτησία της τη μισή Ελλάδα... Και φυσικά, το συγκεκριμένο σκηνικό με τη διεκδίκηση από την Ι.Μ. Βατοπεδίου της λίμνης Βιστωνίδας είναι γνωστό στους κατοίκους της Θράκης εδώ και μια δεκαετία.. Αλλά όλως περιέργως, όλοι εκπλήσσονται, δεν το φαντάζονταν ρε παιδί μου, πως το λένε... Μα είναι δυνατόν οι εκπρόσωποι του Θεού να δρουν σαν κοινοί κατσικοκλέφτες...;;;;!!! Ε ρε, ξύλο που μας χρειάζεται.....

Οι πολιτικοί είναι τίμιοι....
Ο υπουργός Επικρατείας αγοράζει ένα σπίτι την ημέρα και χρησιμοποιεί σαν φερέφωνό του τη σύζυγό του που τυχαίνει να είναι μεγαλοδημοσιογράφος.... Ο υπουργός Ναυτιλίας δρα σαν μεγαλοεπιχειρηματίας, δημιουργώντας off-shore εταιρίες μέσω των οποίων κλείνει και συμφωνίες με το δημόσιο... Ο (άτυπος και άμισθος... χεχε, καλό!!!) σύμβουλος του Πρωθυπουργού καταδικάζεται για περίθαλψη εγκληματιών και σχέσεις με εμπόρους ναρκωτικών... Ο πρώην υπουργός Αιγαίου πουλούσε προστασία σε μεγαλοεφοπλιστές... Αίσχος, ντροπή και όνειδος... Πρωτάκουστα πράγματα... Δεν τα έχουμε ξαναδεί... Όχι, στη χώρα αυτή (που γέννησε τη δημοκρατία και λοιπές τέτοιες μαλακίες) οι πολιτικοί είναι τίμιοι και δεν έχουν κλέψει ούτε δραχμή... "Κανείς δεν πλούτισε από την πολιτική"!!!! Ρε, δε γαμιόμαστε λέω γω...

Ζήτω η Πατρίς....
Ο δακρύβρεχτος κ. Χαρδαβ(δ)έλλας μας αποκάλυψε χθες βράδυ το "Φάκελο της Κύπρου". Και μας είπε πράγματα που ούτε ξέραμε ούτε τα είχαμε φανταστεί ποτέ... Ότι δηλαδή οι συνταγματάρχες φταίνε που διχοτομήθηκε η Κύπρος, ότι προκάλεσαν την ανατροπή του Μακάριου, ότι μπορούσαν να αποτρέψουν την Τούρκικη εισβολή και δεν το έκαναν... Πρωτάκουστα πράγματα, τα οποία όπως ήταν φυσικό μας έριξαν (για άλλη μια φορά) από τα σύννεφα.. Βέβαια, δε μας είπε ο κ. Χαρδαβ(δ)έλλας για τις σχέσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή και άλλων εξεχόντων πολιτικών της χώρας με το στρατιωτικό καθεστώς, για τις διαταγές που έπαιρνε η χούντα από τη CIA και τις μεταβίβαζε στον Γεώργιο Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β του, διαταγές για να ξεκινήσει την εθνοκάθαρση των "Τουρκοκύπριων" και άλλα πολλά και καλά... Και αυτά δεν τα γνωρίζουμε και αν ποτέ τα μάθουμε θα πέσουμε και πάλι από τα σύννεφα....

Κάπου-κάπου η υποκρισία αυτής της κοινωνίας καταντάει κουραστική...

26/08/2008

Bobby Gaylor - Suicide


Animals don't have a choice.
If they're not happy with their place in the world... too bad.
They have to live the life they've been given.
Humans, on the other hand, don't have to.
We have a choice.
If you don't like your place in the world, you can get off anytime you want.
Suicide... That's right....
You don't like the way your life's going,
you don't like the way you are in the world,
anything around you, you can check out anytime you like.
Animals aren't allowed that thought
and believe me, if they were, they would use it.
There'd be a lot of dogs and cats, owned by assholes
that live in high-rises, diving out the windows.
Zebras... if they even had remotely that thought
would take a look at themselves and go, 'What the FUCK...!'
Black & white in a green & brown world... now this blows...
I'm just gonna jump in the river....
I don't have a thumb to work a gun or hold a knife
or even open up a jar of pills.
I'm just gonna dive into the next lion's mouth.
Why even bother?'
Now, monkeys have the opposable thumb
so they could kinda do it the exact same way we do.
Now, there's a bunch of people that say,
'Oh, it's against the law'.
Well, it's only against the law if you do a crappy job and get caught.
Other people say, 'Oh, we should save them'.
Yeah, well you know what?
Not everybody wants to be saved.
Not everybody should be saved.
And who are we to force our will upon them?
I mean, isn't that one of the joys about being a human?
Freedom of choice?
Now, it's not all bad.
Now, I'm not saying 'Kill yourself'.
But if you're gonna be an idiot and do it anyway,
it's no sweat off of my back.
There's a lot of good that could come from it.
A little bit of bad thrown in.

Some of the things:
A job will open...
An apartment will become available...
There'll be more air for me...
They say there's two girls for every guy - if you're a man, there'll be four chicks for me...
There'll be more Ketel One vodka for me...
There'll be one less idiot in line at the bank who gets up to the window without their fucking slips filled out...
I won't ever have to go to the store to buy my favorite Salt & Vinegar Chips
and have the clerk point at you and say, 'They bought the last bag'....
You won't help change the McDonald's sign to a Hundred Billion Served...
You'll never get AIDS...
You won't have to worry about calories ever...
No more, 'Hey, does this make me look fat?'...
There'll be one less polluting human...
You won't have to recycle... There'll be one less car on the road...
There'll be more Ring Dings for me...
Fifty or so chickens' lives will be spared...
Your fingers won't ever get red from eating pistachios...
You won't be forced to visit your Grandparents on Sundays anymore...
No more church...
You'll be saying, 'Hey, World - Kiss My Ass!'...
No more wet dreams about Supermodels...
No more Barry Manilow... Not for a few years anyway...
Wondering 'Am I a loser?' will be a thing of the past...
Say good-bye to crappy Xmas presents from Aunts and Uncles...
You won't have to suffer through a Motley Crue reunion...
FUCK flossing and brushing...
You'll never lose sleep over a pregnancy scare...
Adios, Acne...
Worrying whether you fit in or not won't be on your brain...
See ya later, homework...
You'll never have to sit through another movie brought to you by the creators of South Park...
School's out forever....
No more paying bills...
You won't have to do chores...

You won't be able to run over toads with the lawnmower though...
You'll also miss McDonald's French Fries...
Bugs Bunny...
The amazing electrifying feeling that surges through your body when you kiss someone for the first time...
You won't be able to watch the letterbox director's cut of Jaws...
Candy...
Living above ground...
Pudding crust...
You'll miss the rush of getting your first apartment...
Getting to the point in your life where you can tell your parents to
'FUCK Off! I gotta make my own mistakes, you did'...
You'll miss sex - you'll miss thinking about it, looking for it, sex by yourself, sex with a partner, sex with multiple partners...
No more summer nights that seem to go on forever... Roller coasters....
Naming your kid the name you always wanted...
Making a difference in the world...
You'll miss the experience and pleasure of Hallucinogenics...
Watching your neighbor's wife change clothes with her blinds open...
A lifetime of masturbating...
Watching your favorite team sweep the series...
Music, you will definitely miss music...
Trying to sneak into your house drunk - three hours past your curfew...
You'll miss the blaze and glory of the 4th of July fireworks...
The taste of Captain Crunch...
If you're a boy, you'll miss the feeling the first time you reach up a girl's shirt...
If you're a girl, the feeling the first time you reach down a boy's pants...
You'll miss your favorite coat...
Waffles with whipped cream and strawberries...
Beating your friends at video games...
You won't be around to see what shape and color the new marshmallow in Lucky Charms will be...
You'll miss the feeling you get when reminiscing about your first love - thirty years after the fact...
The joy of giving and receiving at Christmas...
Skinny dipping...
Getting stoned, reading Green Eggs & Ham, and eating like a horse that got loose in the grain bin...
Flying cars...

Hey, you were born, finish what was started!

17/07/2008

Thoughts on a beautiful moment...

Τελικά ο Άνθρωπος είναι ένα εντελώς αψυχολόγητο ον... Από τα ψηλά στα χαμηλά σε κλάσματα δευτερολέπτου. Βρίσκεσαι καθισμένος στο μπαλκόνι του σπιτιού σου, αγναντεύοντας τα αυτοκίνητα να περνούν στην εθνική λίγο πιο πέρα, γελώντας με τη βιασύνη τους και μόνο - και έχεις ό,τι χρειάζεσαι κι ας μην έχεις τίποτα απ' όσα ποθείς πιο πολύ στον κόσμο. Λίγη καλή μουσική*, μια παγωμένη μπύρα ή ένας ωραίος καφές και ίσως λίγη καλή παρέα... Και ξάφνου, ένα κομμάτι που μπήκε τυχαία στο playlist, σου σμπρώχνει από το μάτι ένα δάκρυ που δεν ήξερες οτι υπάρχει. Κυλάει στο μάγουλό σου χαράζοντας το δέρμα - πιο κοφτερό από μαχαίρι... Ή πάλι μπορεί να είναι ένα δάκρυ γλυκό - από αυτά που σε χαϊδεύουν απαλά καθώς κυλάνε και όταν φτάνουν στα χείλη σου δεν έχουν ίχνος από εκείνη την καταθλιπτική αλμύρα...

Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που σου προσφέρεται απλόχερα η απόλυτη γαλήνη και εσύ τη ρουφάς με όλη σου την ψυχή (σαν μια γεμάτη τζούρα από ένα "σωστό" τσιγάρο), αφήνεσαι να σε παρασύρει σε δρόμους βαθιά μέσα σου, πλακόστρωτα σοκάκια που βλέπουν στις πίσω αυλές παλιών αρχοντικών - ή τουλάχιστον εγώ έτσι τα φαντάζομαι...! Όταν, για παράδειγμα, μετά από εξαντλητική ανάβαση σε απόκρημνα μονοπάτια, βρίσκεσαι ξαφνικά μέσα στα νερά μιας πανέμορφης βάθρας, κάτω από τη σκια που φτιάχνουν τα δέντρα και οι βράχοι, και αφού βουτήξεις στο παγωμένο και πεντακάθαρο ύδωρ, ξαπλώνεις σε μια πέτρα και αφήνεις τη φυσική μουσική να σε γαληνέψει... Ή όταν περπατάς στο απόλυτο σκοτάδι, με την πλησιέστερη πηγή φωτός χιλιόμετρα μακριά, και πιάνεται ο λαιμός σου να κοιτάς τα χιλιάδες αστέρια που σε καλούν από ψηλά, ανακαλύπτοντας συνέχεια περισσότερα - βλέπεις μερικά να πέφτουν και κάνεις τη μια και μοναδική ευχή (που ξέρεις ότι αυτή τη στιγμή θα σε ολοκληρώσει), παρ' όλο που δεν πιστεύεις σε αυτές τις αηδίες (αλλά, αν δεν πιάσει τώρα, δε θα πιάσει ποτέ)...

Τελικά ο πόνος της καρδιάς δημιουργεί απίστευτη ομορφιά - μάλλον κάτι ήξερε ο Αγγελάκας... Ποιός καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη..;




*βασικά τον καθένα τον συντροφεύει η δική του μουσική, αλλά εγώ ένα playlist θα το προτείνω:
Dredg - Bug Eyes
Angra - Make Believe
Queensryche - Silent Lucidity
Παύλος Παυλίδης - Ο Κηπουρός
Audioslave - Doesn't Remind Me
Deadsoul Tribe - Time
Smiths - Bigmouth Strikes Again
Robbie Williams - Me & My Monkey
REM - The One I Love
Muse - Muscle Museum
Citizen Cope - Let The Drummer Beat
The Mars Volta - Roulette Dares (This Is The Haunt)
Deep Purple - Hush
Ska-p - Mestizaje
David Bowie - The Man Who Sold The World

ξέρω, είναι αχταρμάς, αλλά...

24/06/2008

R.I.P George Carlin...





Γεννηθείς στις 12 Μαΐου 1937 στη Νέα Υόρκη και πιθανότατα ο καλύτερος stand-up comedian που άρπαξε ποτέ ένα μικρόφωνο και ανέβηκε στη σκηνή. Αυτά τα στοιχεία πιθανόν θα ήταν αρκετά για τον άνθρωπο που μόλις την περασμένη Κυριακή άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Καλιφόρνια... Επειδή όμως είμαστε στην Ελλάδα, όπου υπάρχει αστείρευτο το ταλέντο να αγνοούμε τα πραγματικά σπουδαία πράγματα και τους πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους, λίγη παραπάνω γνώση δε θα έκανε κακό...

Πιο γνωστός για την πολιτική του σάτιρα και το μαύρο του χιούμορ, ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του '60, κάνοντας ένα σόου πρωτοποριακό για την εποχή και άκρως προκλητικό για την ηθική και τη νοητική ικανότητα του μέσου αμερικανού, θίγοντας και αναδομώντας με το χιούμορ θέματα όπως η θρησκεία, η πολιτική, η ευπρέπεια της γλώσσας... Ειδικά για το τελευταίο θέμα είχε δημιουργήσει την πασίγνωστη "ρουτίνα", "Seven Words You Can Never Say on Television", η οποία περιείχε τη φράση "Shit, Piss, Fuck, Cunt, Cocksucker, Motherfucker, Tits..!!!" και η οποία οδήγησε στη σύλληψή του στις 21 Ιουλίου 1972 με την κατηγορία της παραβίασης νόμων περί ευπρέπειας(!!!)...

Αν και πρωτοδίκως αθωώθηκε, ένα χρόνο αργότερα, το αμερικάνικο ΕΣΡ (Federal Communications Commission, FCC) βασισμένο σε μία και μοναδική καταγγελία από όλη τη Νέα Υόρκη, ξεκίνησε δικαστικό αγώνα κατά της ιδιοκτήτριας εταιρίας ενός σταθμού που αναπαρήγαγε το συγκεκριμένο κομματι του προγράμματος του Carlin, της Pacifica Foundation. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου εκείνου έδινε το δικαίωμα στο FCC να ελέγχει και να απαγορεύει τη μετάδοση οποιουδήποτε προγράμματος θεωρούσε ότι "θα έκανε κακό στον ψυχισμό των νέων", ξεκινώντας μια από τις μεγαλύτερες περιπτώσεις λογοκρισίας των Μέσων παγκοσμίως.

Ο ίδιος ο George Carlin, δεν υπέκυψε στις βουλές του FCC, συνεχίζοντας την άσεμνη κωμωδία του. Ήταν ο πρώτος παρουσιαστής της εκπομπής του NBC "Saturday Night Live" το 1975, ενώ επέστρεψε στην τηλεόραση το 1981, στο ΗΒΟ πλέον, με το "Carlin at Carnegie TV Special". Παρατηρήστε τη στροφή του στο ΗΒΟ, ένα καλωδιακό (και όχι ελεύθερο - άρα όχι ελεγχόμενο από το FCC) κανάλι. Συμμετείχε σε διάφορες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο θεμάτων τα οποία πολλές φορές έντυνε με μηδενιστικό και ειρωνικά μισάνθρωπο προσωπείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από το σόου του, Life Is Worth Losing: "I look at it this way... For centuries now, man has done everything he can to destroy, defile, and interfere with nature: clear-cutting forests, strip-mining mountains, poisoning the atmosphere, over-fishing the oceans, polluting the rivers and lakes, destroying wetlands and aquifers... so when nature strikes back, and smacks him on the head and kicks him in the nuts, I enjoy that. I have absolutely no sympathy for human beings whatsoever. None. And no matter what kind of problem humans are facing, whether it's natural or man-made, I always hope it gets worse."

Τιμήθηκε με το βραβείο προσφοράς στα Αμερικάνικα Βραβεία Κωμωδίας το 2001, και 4 μέρες πριν το θάνατό του, το Kennedy Center for the Performing Arts, ανακοίνωσε ότι το Νοέμβρη του 2008 θα τον τιμούσε με το Mark Twain Prize for American Humor.

Ο George Carlin πήρε τη σάτιρα από το χέρι και την οδήγησε σε μέρη που σπανίως είχε πάει στο παρελθόν και σπανίως φτάνει, ακόμα και στις μέρες μας. Σκεφτείτε όλη αυτή την άκρως βλακώδη συζήτηση περί των ορίων της σάτιρας που ξεκίνησαν στη χώρα μας τα γελοία αυτά πλάσματα που ονομάζονται Τατιάνα Στεφανίδου και Άννα Δρούζα, με αφορμή τις εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου. Και τώρα πηγαίντε στο YouTube, και αποτίστε ένα φόρο τιμής, κάντε ένα 2ωρο αφιέρωμα βλέποντας stand-up comedy από τον George Carlin - και σκεφτείτε πόσα ωραία θα είχε να πει σε αυτούς που δε βλέπουν πέρα από τον προσωπικό τους εγωισμό, σε αυτούς που προσπαθούν να ποινικοποιήσουν ακόμα και το γέλιο, που βάζουν μόνο την εγκεκριμένη από αυτούς κωμωδία σε βαζάκια για μαζική πώληση και κατανάλωση...

RIP





* δείτε την επίσημη ιστοσελίδα του

22/06/2008

However high, however low, it's music for me...




Για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, χθες ήταν η "Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής"... Σε διάφορες πόλεις (κυρίως) της Ευρώπης διοργανώθηκαν δωρεάν συναυλίες προς τέρψιν του κοινού. Η αντίθεσή μου με τις "Παγκόσμιες Ημέρες" είναι καθολική... Παγκόσμια ημέρα της μητέρας, του παιδιού, της γυναίκας, του έρωτα, της μαριχουάνας, κατά του ρατσισμού κ.α. Όταν όμως αφορά κάτι που είναι ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου, με πιάνουν τα νεύρα μου.

Η μουσική είναι ούτως ή άλλως ένα φαινόμενο παγκόσμιο. Σε αντίθεση με την ποίηση ή τη λογοτεχνία, η μουσική είναι κατανοητή το ίδιο σε όλο τον κόσμο. Το ζήτημα με τις παγκόσμιες ημέρες είναι το εξής: δεν είναι δυνατόν να θυμόμαστε να γιορτάσουμε, να απολαύσουμε, να σεβαστούμε κάτι, μονάχα μια φορά το χρόνο, τη φορά εκείνη που μας λένε να το κάνουμε. Και σκεφτείτε ποιοί μας το λένε... Οι τοπικές αρχές, με τη συνεργασία των ΜΜΕ και των δισκογραφικών, αυτών δηλαδή που έχουν κάνει τη μουσική υποχείριο τους, αυτών που δεν δίνουν τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να δείξουν το ταλέντο τους και να αναπτύξουν τις ιδέες τους, εκτός κι αν είναι να βγάλουν φράγκα. Θυμηθήκαμε να κάνουμε δωρεάν συναυλίες, να ακούσει μουσική το πόπολο...!!! Και από την άλλη τα cd συνεχίζουν να έχουν ένα 20άρικο το καθένα - και η Ε.Ε., υπό την πίεση των δισκογραφικών, προσπαθεί να περάσει νομοθεσίες για τη δίωξη των ατόμων που κατεβάζουν δωρεάν μουσική από το internet...

Η επανάσταση που ξεκίνησε κάποτε με το Napster και έφτασε σήμερα στο LimeWire, το SoulSeek και τα torrents είναι αναγκαίο να συνεχιστεί... Γιατί τη μουσική δεν την σκοτώνει η πειρατεία - τη σκοτώνουν οι Εταιρίες και οι Σπόνσορες...

19/06/2008

Richard Cheese & Lounge Against The Machine...


Ναι, ξέρω... Είναι πάρα πολύ ωραίο να ανακαλύπτεις νέα συγκροτήματα, που παίζουν τη "νέα, βελτιωμένη, v2.2" μουσική του 21ου αιώνα. Είναι όμως εξίσου ωραίο όταν εκεί που κατεβάζεις αβέρτα μουσική (χωρίς να έχεις ιδέα τι ακριβώς θα βρεις...) να ακούς ξαφνικά στο music player σου μια απίστευτη jazz διασκευή του "Smells Like Teen Spirit"... Κοιτάς να δεις τι εστί αυτό που μόλις πέρασε μέσα από τα τύμπανά σου και διαβάζεις "Richard Cheese & Lounge Against The Machine"...

Οι κύριοι αυτοί είναι μια L.A. based μπάντα και δουλειά τους είναι να διασκευάζουν πασίγνωστα rock & rap κομμάτια, αποδομώντας τα εντελώς και δινοντάς τους ένα υπέροχο lounge ύφος. Σκεφτείτε πως θα ήταν σε jazz τα "Welcome to the Jungle", "Come Out and Play", "Creep", "Last Resort", "She Hates Me", "Down With the Sickness"...!!! Και αυτά είναι μόνο λίγα από τα κομμάτια που περιέχονται στα συνολικά 7 albums που έχουν εκδοθεί...!!!

Το όνομα Richard Cheese, όπως και τα υπόλοιπα ονόματα των μελών του συγκροτήματος (Bobby Ricotta, Frank Feta, Buddy Gouda, Gordon Brie!!!!), είναι εμφανέστατα ψευδώνυμα που, όλως περιέργως, αναφέρονται σε διάφορα τυριά... Πάντως, ειλικρινά, δοκιμάστε να τους ψάξετε... Αν σας αρέσουν οι διασκευές ή/και η jazz, θα τους λατρέψετε...!!!



*official website: http://www.richardcheese.com/

**ναι, ξέρω, χάθηκα... Αλλά τι να κάνω...;;; Το συγγραφικό είναι θέμα όρεξης και επιθυμίας...

04/05/2008

Love is the triumph of imagination over intelligence (only sometimes it doesn't triumph...)

Ίσως να μην είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς αυτά που θα πω - αλλά αυτό δεν έχει σημασία...

Είναι πραγματικά σπουδαίο το πως αντιδράει κανείς απέναντι σε άτομα που αγαπάει, όταν φέρονται με ειλικρίνεια. Σήμερα έζησα το πως μια συζήτηση που πονάει - έντονα... - μπόρει να μπει στο χρυσό εκείνο σεντούκι της μνήμης που γράφει "Most Wonderful Moments"... Και δε μιλάω για τη λύτρωση που υποτίθεται οτι μπορεί να προσφέρει μια τέτοια συζήτηση. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο - η λύτρωση σε τέτοιες περιπτώσεις φτάνει παρέα με τη λύτρωση την τελική. Μιλάω για τη σημασία και τη δύναμη της αγάπης. Αυτής που σου αφήνει αυτή τη γλυκόστυφη γεύση στο στόμα όταν την ομολογείς. Αυτής που ξέρεις ότι θα τη δείξεις και θα την αποδείξεις σε κάθε περίπτωση. Αυτής που ακόμα κι όταν είναι παράλογη ή ανεκπλήρωτη, ξέρεις ότι θα είναι το ίδιο έντονη και δυνατή, μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο της και να πεθάνει όπως (αργά ή γρήγορα) το κάθε τι... Αυτής.




*Ν. σ'ευχαριστώ που αποδέχεσαι την αγάπη μου και που τη νιώθεις κι εσύ για 'μένα, έστω και με άλλο ύφος και τρόπο. Σ'ευχαριστώ για απόψε. Κάπου κοντά σου θα είμαι πάντα

01/05/2008

Ελεγεία για μια ημέρα με νόημα...

Κάπου σε κάποια χώρα, κάποτε...
Όχι, όχι...
Όχι "κάπου" ούτε "κάποτε"...
Σικάγο, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, 1886, 1η Μαΐου....

Οι δρόμοι γεμάτοι από κόσμο. Κόσμο φτωχό, κόσμο ταλαιπωρημένο. Εργάτες.
Άνθρωποι που διεκδικούν ανθρωπιά - για τον εαυτό τους, τις οικογένειές τους...
Το (ανήκουστο για τότε) οχτάωρο, γίνεται σύνθημα, "θέλω", χιλιάδων ανθρώπων που μέχρι τότε είχαν μάθει να δουλεύουν για όσο καπνίσει σ'αυτόν που κρατούσε τα γκέμια. Η απεργία πονάει - κάποιους.
Η αστυνομία βαδίζει προς το πλήθος (σαν να τους βλέπω μπροστά μου... όχι τόσο τρομακτικοί όσο οι σημερινοί μπάτσοι, αλλά...). Το πλήθος επιτίθεται απέναντι σε αυτούς που εκτελούν (όχι μόνο) διαταγές - σε αυτούς που προστατεύουν την εκμετάλλευση, την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Πέφτει η πρώτη αυτοσχέδια βόμβα. Πανικός, Σφαγή, Μακελειό.
7 αστυνομικοί νεκροί. Οι νεκροί εργάτες δεν καταμετρήθηκαν, δεν ανακοινώθηκαν ποτέ. Επισήμως, δεν υπάρχουν....

Τη μνήμη αυτών - αυτών που δεν υπάρχουν - υποτίθεται πως σήμερα (1η Μαΐου, ημέρα αρχαίας παγανιστικής εορτής) τιμούμε. Υποτίθεται πως την τιμούμε ακολουθώντας το παράδειγμά τους, διεκδικώντας τη ζωή μας και την ελευθερία μας, από ένα σύστημα που ούτε την πρώτη μας δίνει, ούτε τη δεύτερη...
Αμ πώς...!!!
Η απεργία έγινε αργία. Έγινε αργία από το κράτος (με κεφαλαίο, ίσως, κάπα). Το ίδιο Κράτος που εις τους αιώνας των αιώνων (αμήν...), χρησιμοποιούσε και θα χρησιμοποιεί, πάνω ή κάτω τις ίδιες δυνάμεις κρούσης, τάξης και ασφάλειας, για να καταστέλλει, να ατιμώνει, να αποβλακώνει - στο κάτω-κάτω να σκοτώνει (ΝΑΙ, το Κράτος σκοτώνει) - όποιον θα μπορούσε να διεκδικήσει πίσω τη ζωή του...
Και εν τέλει η αργία έγινε κοροϊδία...
Έγινε αφορμή για φαγοπότι, αφορμή για άραγμα...
Δε γαμείς, δέκα μαλάκες βγαίνουν και στους δρόμους...
Καληνύχτα κόσμε. Δε σου αξίζουν ούτε οι νεκροί σου.




*αν έγινα υπερβολικά πολιτικός, συγχωρήστε με. Ή μη με συγχωρείτε. Κάτι ήθελα να πω, να θυμίσω. Το είπα, το θύμισα. Όποιος άκουσε και όποιος θυμήθηκε...

28/04/2008

Όταν η Ανατολ. Ευρώπη rockάρει....(tribute to Gogol Bordello)


Το όνομα τους πιθανώς άγνωστο στους περισσότερους... Οι Gogol Bordello έρχονται το καλοκαίρι για να μας δείξουν τι θα πει πραγματική διασκέδαση...

Φανταστείτε τους balkan-gypsy ρυθμούς του Goran Bregovic να μπλέκονται με τους Sex Pistols και τους Dead Kennedys...!!! Αν δημιουργείται μια ιδέα στο μυαλό σας, η ιδέα αυτή είναι οι Gogol Bordello... Σκληρές κιθάρες, εκκωφαντικά drums, βιολιά, κλαρίνα, ακορντεόν, punk ρυθμοί, gypsy μελωδίες...!!! Το gypsy-punk είναι εδώ και μας προσκαλεί σε ατέλειωτους χορούς, χτύπημα και τραγούδι!!!!!

Ξεκίνησαν από τη Νέα Υόρκη ως "Hutz and the Bela Bartoks", από το επώνυμο του frontman και τραγουδιστή τους Eugene Hutz και τον Bela Bartok, σημαντικότερο ίσως Ούγγρο συνθέτη του 20ού αιώνα. Πολύ γρήγορα άλλαξαν το όνομα τους σε Gogol Bordello από τον Ουκρανό συγγραφέα του 19ου αιώνα Nikolai Gogol, που εισήγαγε "λαθραία" την ουκρανική κουλτούρα στη ρώσικη φιλολογία. Με όλα σχεδόν τα μέλη τους να είναι μετανάστες από την Ανατολ. Ευρώπη (Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία), αλλά και με την προσθήκη ενός Αιθίοπα, ενός Ισραηλινού, μιας Κινεζο-Σκωτσέζας(!!!έλεος!!!), δύο Αμερικανών και ενός τύπου από το Εκουαδόρ (ε, δεν ξέρω πως είναι αυτό, τι να κάνω...;;!!!! ωχ...), η πολυμελής αυτή μπάντα έχει - από το 1999 που βγήκε το πρώτο τους άλμπουμ "Voi-la Intruder" - 4 άλμπουμ στο ενεργητικό της και περιοδεύει ασταμάτητα σε Ευρώπη και Αμερική παίζοντας κυρίως σε μικρές, εναλλακτικές και πανκ σκηνές.

Έρχονται στην Ελλάδα στο Fly Beyond Festival που θα λάβει χώρα στις 15 και 16 Ιουλίου (μάλλον) στο γήπεδο Καραϊσκάκη... Φέρνουν μαζί τους ένα ξέφρενο πανηγύρι από τα λίγα (όσοι έχουν δει ζωντανά Bregovic καταλαβαίνουν τι λέω), που δε σ'αφήνει να ησυχάσεις ούτε στιγμή... Η μαγεία της τσιγγάνικης μουσικής παρέα με τη δύναμη και την ωμότητα της πανκ, δημιουργούν μια απαράμιλλη μίξη ήχων που θα μείνει αξέχαστη σε όσους κάνουν τον κόπο να κατέβουν στη συναυλία. Εγώ θα προσπαθήσω να είμαι εκεί για να μεταφέρω εικόνες σε όσους δε θα μπορέσουν...

Προτεινόμενα ακουστικά δείγματα:
  1. Wonderlust King
  2. Start Wearing Purple
  3. Bulla Bulla
  4. Shy Kind Of Guy
  5. Think Locally, Fuck Globally


*για περισσότερα info: http://www.gogolbordello.com/

27/04/2008

Ταξίδια, γνωριμίες, φιλίες... (tribute to Athens' EYP)



Μισώ την Αθήνα όσο κανένας άλλος... Πνίγομαι από την ατμόσφαιρα, ζαλίζομαι από την κίνηση, δεν την αντέχω, δεν την μπορώ.... (πολλή γκρίνια έπεσε...) Έλα όμως που μια παρέα παιδιά με έκανε να μη θέλω να φύγω...

Ερώτηση: Πότε μια εμπειρία γίνεται αξέχαστη...;;;;;
Απάντηση: Πρώτον, όταν το καταραμένο τραίνο του ΟΣΕ μετατρέπεται σε "magic train" με τα γέλια και τα τραγούδια του dimhap και της Μάγδας, τα αστεία του Δημήτρη και του Duke, την best παρέα του Κώστα (και την προσθήκη της - άσχετης στη συγκεκριμένη παρέα, αλλά πάντα γλυκιάς και αστείας - Σίας)... Όταν σε υποδέχεται ο Alex, με το πιο hippie στυλ που έχεις δει ποτέ, προσφέροντας σου υπέροχα μωβ λουλούδια (δεν έχω ιδέα τι λουλούδια ήταν)... Όταν συνειδητοποιείς τι ακριβώς εννοεί ο Μπινές όταν σου λέει "θα σε φιλοξενήσω". Δηλαδή, άπειρο whisky, άπειρος χώρος, άπειρη ελευθερία, άπειρο γέλιο... Θες δε θες κάνεις κατάχρηση της φιλοξενίας του και νιώθεις γαϊδούρι... Όταν καταλαβαίνεις ότι η δουλειά που ήταν να κάνεις είναι διπλά δύσκολη και διπλά εξαντλητική, αλλά δε σε νοιάζει, γιατί την κάνεις με ένα από τα πιο υπέροχα πλάσματα που γνώρισες ποτέ (Στελλίτσα μου, σε ευχαριστώ για τη συνεργασία...!!!)... Όταν ξαναβλέπεις μετά από μήνες καλούς σου φίλους (Μπινές, Alex, Γιάμπου, Πάντα, Mariet, Λένα)... Όταν οι καινούριες φιλίες που κάνεις, μέσα σε μόλις 5 μέρες, συναγωνίζονται σε αξία και συναίσθημα τις παιδικές σου (Στέλλα Σ., Ελεονώρα, Βαλάντω)... Όταν γνωρίζεις τόσο πολύ κόσμο και εύχεσαι σε όποια δύναμη ακούει να μπορούσες να τους γνωρίσεις καλύτερα (Nicholas, Jimmy, Λαυρεντία, Zoe, Μαντώ...)Όταν έχεις 4 προσωπικούς σωφέρ (Πάντα, Ελεονώρα, Στέλλα, Nicholas... ευχαριστώ πολύ παιδιά!!!)... Όταν κοιμάσαι μόλις για 1 ώρα, αλλά η ενέργεια που σου δίνουν οι άνθρωποι γύρω σου σου φτάνει για να βγεις έξω μετά τη δουλειά, να γυρίσεις σπίτι στις 4, να αράξεις λίγο με ένα ουισκάκι στο χέρι, να πεις πέντε μαλακίες και να κοιμηθείς πάλι για 1 μόνο ώρα, πριν ξαναρχίσεις το ίδιο τροπάρι...!!!! Όταν η ποσότητα αλκοόλ στο αίμα σου αγγίζει τα όρια της τοξικότητας και γουστάρεις (Alex ίσως κερδίσεις την επόμενη φορά...!!!)... Όταν αγκαλιάζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους και σ'αγκαλιάζουν κι αυτοί και προσπαθείς να κρύψεις το γεγονός οτι κλαις και συνειδητοποιείς οτι κι αυτοί κάνουν το ίδιο...

Όταν, τελικά, περνάς υπέροχα, παρέα με υπέροχους ανθρώπους και για κάμποσες μέρες μετά αναπολείς τις στιγμές αυτές μ'ένα ηλίθιο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό σου και ξέρεις ότι (δυστυχώς) την επόμενη φορά πάλι έτσι απότομα θα τελειώσει...




*σε όσους πιθανόν δεν είδαν το όνομά τους στο παραπάνω κειμενάκι, χίλια συγγνώμη... να ξέρετε οτι δεν έγινε επίτηδες...

**για μια πολύ πιο όμορφη αποτύπωση αυτών των γεγονότων δες: http://www.dimhap.com/blog/?p=143

Never get real... (the beginning...)


How does someone begin something like this..? A blog, a "space" to lay down your thoughts, to make them available to others - for viewing, appraise, critique, anything... The though of creating "Never get real..." has been nagging at me for quite a long time. Whenever i found myself reading books, listening to music, watching/reading the news or just walking in the street and wide, long thoughts came to mind... This is just a welcome note... Soon (i hope), this blog will start filling up with articles about life, politics, music, literature, or anything else that finds it's way into that little thing that insists calling itself a mind. Some of them in Greek, others in English - i just hope that anyone who cares to visit and read, will be satisfied (or angry - that's good too!) with my attempts...