Love is the triumph of imagination over intelligence (only sometimes it doesn't triumph...)

Ίσως να μην είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς αυτά που θα πω - αλλά αυτό δεν έχει σημασία...

Είναι πραγματικά σπουδαίο το πως αντιδράει κανείς απέναντι σε άτομα που αγαπάει, όταν φέρονται με ειλικρίνεια. Σήμερα έζησα το πως μια συζήτηση που πονάει - έντονα... - μπόρει να μπει στο χρυσό εκείνο σεντούκι της μνήμης που γράφει "Most Wonderful Moments"... Και δε μιλάω για τη λύτρωση που υποτίθεται οτι μπορεί να προσφέρει μια τέτοια συζήτηση. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο - η λύτρωση σε τέτοιες περιπτώσεις φτάνει παρέα με τη λύτρωση την τελική. Μιλάω για τη σημασία και τη δύναμη της αγάπης. Αυτής που σου αφήνει αυτή τη γλυκόστυφη γεύση στο στόμα όταν την ομολογείς. Αυτής που ξέρεις ότι θα τη δείξεις και θα την αποδείξεις σε κάθε περίπτωση. Αυτής που ακόμα κι όταν είναι παράλογη ή ανεκπλήρωτη, ξέρεις ότι θα είναι το ίδιο έντονη και δυνατή, μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο της και να πεθάνει όπως (αργά ή γρήγορα) το κάθε τι... Αυτής.




*Ν. σ'ευχαριστώ που αποδέχεσαι την αγάπη μου και που τη νιώθεις κι εσύ για 'μένα, έστω και με άλλο ύφος και τρόπο. Σ'ευχαριστώ για απόψε. Κάπου κοντά σου θα είμαι πάντα