28/12/2009

Άλλο ένα παραμύθι...?

Άλλος ένας χρόνος περνάει σιγά-σιγά... Και μαζί του περνούν κι άλλα πολλά. Περνάει άλλος ένας Δεκέμβρης, όπως ο περσινός - όχι ίδιος, αλλά - με γεγονότα, με πολύ δρόμο, με νέα παιδιά να προσπαθούν... Περνάνε κι οι έρωτες οι παλιοί κι έρχονται νέοι, πιο δυνατοί (?) να τους αντικαταστήσουν... Και ίσως είναι εντελώς τυχαίο (και ίσως να ανήκει μόνο σε 'μένα) που οι έρωτες έρχονται τις μέρες που καίει η φωτιά. "Έρωτας κι επανάσταση", που λένε και δυό (αγαπημένοι) φίλοι μου, με τον έρωτα και την επανάσταση να είναι συζητήσιμα...
Περνάει ένας χρόνος με τους φίλους μου να μεγαλώνουν και να επιτυγχάνουν και να δημιουργούν κι εμένα να μένω στάσιμος. Αλλά δεν πειράζει, αυτό είναι το νόημα, αυτή είναι η χαρά... Γιατί όποτε και να μετρηθώ με αυτούς - με το ταλέντο τους, με τη δημιουργία τους, με τα μικρά και τα μεγάλα πράγματα που αφήνουν σαν ενέχυρο στον κόσμο αυτό - βγαίνω μικρός... Και η χαρά μου είναι να είμαι σε μια γωνίτσα και να τους απολαμβάνω, μ' ένα γλυκόπικρο χαμόγελο στα χείλη. Και να τους χειροκροτώ και να τους κλείνω, μέσα απ' το σκοτάδι της προαναφερθείσης γωνιάς, το μάτι. Ένας ψηλός να τραγουδάει τραγούδια που αγαπώ ή θ' αγαπήσω... Και, ίσως αυταπατούμενος, να νιώθω και μια μικρή υπερηφάνια που ένα απειροελάχιστο κομμάτι της δημιουργίας αυτής βοήθησα να αναπτυχθεί κι εγώ...
Αλλά περνάει ο χρόνος - με την έννοια της τετάρτης διαστάσεως - κι ανακαλύπτω πως είχαν άδικο σ'αυτά που μου 'λέγαν οι ποιητές... Ανακαλύπτω ότι το μυαλό κρατάει ζεστές - και ζώσες - τις στιγμές που οι αισθήσεις ένιωσαν στο πετσί τους. Το κόκκινο της φωτιάς που έκαιγε και που τώρα έχει σβήσει. Το γαλάζιο των ματιών που γελούσαν και που τώρα ίσως να γελάνε ακόμη, αλλά βρίσκονται μακριά. Τον ήχο απ'τις οργισμένες φωνές και τα ουρλιαχτά τρόμου, που μόνο σαν ηχώ στις άδειες λεωφόρους και τους κρύους διαδρόμους υπάρχουν. Την αίσθηση ενός κρύου χεριού στο χέρι μου, ενός ζεστού κορμιού στην αγκαλιά μου. Τη μυρωδιά του δακρυγόνου (sic), του καμμένου πλαστικού, του υγρού απ'το ψιλόβροχο δρόμου. Όλα αυτά τα θυμάται το μυαλό και πεθαίνουν μόνο όταν δεν υπάρχει πλέον μυαλό να τα θυμάται...
Άρα, κάπως έτσι τελεύει ο χρόνος. Με θύμησες και τραγούδια και φωνές και εικόνες (πάνω απ'όλα, ίσως, εικόνες), με τα παραμύθια που λέμε και θα λέμε μέχρι να βγει από το στόμα μας η τελευταία πνοή.
Δεν έχω καρδιά μου άλλο παραμύθι... Το επόμενο (και το πιο όμορφο), θα το ζήσεις μόνη σου και θα μου το λες (εσύ αυτή τη φορά) καθώς θα με παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά σου... Εντάξει...? Τα συμφωνήσαμε, λοιπόν. Καλή σου νύχτα...

28/11/2009

Έκτακτη Είδηση

Ένας 35χρονος άντρας βρέθηκε νεκρός χθες βράδυ σε ερημικό δρομάκι της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Η εξέταση των έγκριτων ιατροδικαστών επιβεβαίωσε ότι ο θάνατος του οφείλεται στη νέα γρίπη Α-Η1Ν1. Οι 23 μαχαιριές που είχε στην πλάτη του θεωρήθηκαν αμελητέες...




ΥΓ: Θα μπορούσε πολύ άνετα να ακουστεί από οποιοδήποτε ελληνικό ΜΜΕ...

31/10/2009

Καλά τα λέει ο Yellow Kid...

Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε στο "Έχουμε Πόλεμο" και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο...

Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2009

Τρομοκράτες Γουρούνια Δολοφόνοι:

Είσαστε φασίστες και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η ιδεολογική σας καραμέλα δεν διαφέρει από αυτή της Χρυσής Αυγής όταν επιτίθεται τυφλά σε μετανάστες και αλλοδαπούς. Ούτε καν οι προκηρύξεις σας. Αυτοί απειλούν τους μετανάστες να προσέχουν, εσείς λέτε να προσέχουν οι μπάτσοι. Αυτοί μισούν το χρώμα του δέρματος, εσείς το χρώμα της στολής.

Πικρή η αλήθεια αλλά δεν πολεμάτε το σύστημα. Σφάζετε απλώς τα όργανα. Κόβετε τα κεφαλάκια της Λερναίας Ύδρας και αυτά ξαναβγάινουν διπλά και τριπλά.Και αυτό μόνο φτάνει για να συνεχίζετε ένα βλακώδη πόλεμο με την ΕΛ.ΑΣ. δημιουργώντας θύματα αθώους και άσχετους μπάτσους από τη μία, ενώ η ΕΛ.ΑΣ. στην προσπάθεια της να σας βρει θα δημιουργήσει τα δικά της αθώα και άσχετα θύματα.
Τί περιμένετε δηλαδή; Ποιος είναι στόχος σας; Τι καταφέρνετε; Γιατί όπως ενεργείτε, φτάνουμε εκεί με μαθηματική ακρίβεια στο αντίθετο αποτέλεσμα απ' αυτό που θέλετε. Να γίνουν ακόμα χειρότεροι οι μπάτσοι, να έχουμε χειρότερη αστυνόμευση.

Δεν υπερασπίζομαι ξαφνικά τους μπάτσους. Κατά καιρούς έχουνε κάνει κι αυτοί χοντρές μαλακίες, και έχουνε φάει κοσμάκη. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα ακολουθήσω την στραβή μέθοδο που ακολουθούν αυτοί. Αντίθετα από αυτούς γνωρίζω πώς πίσω από μία κουκούλα κρύβεται ένας άνθρωπος καλός ή κακός που θα κάποια στιγμή κριθεί. Και αντίθετα από εσάς το ίδιο θα κρίνω για κάτω από το καπέλο ενός μπάτσου. Κι όσο μου τη βαράει η αστυνομική ασυδοσία που προστατεύεται από μία στολή, τόσο και η δική σας πίσω από ένα Καλάσνικοφ. Μόνο που όσες διαφορες και να έχουμε ένα τέτοιο όπλο αρνούμαι να το αγγίξω.

Είναι και το άλλο: Ένας ένοπλος επαναστάτης όπως θέλετε να ονομάζεστε είναι έτοιμος να συλληφθεί, να φυλακιστεί ακόμα και να πεθάνει για τις ιδέες του; Μπορείτε να ζήσετε με αυτό το τίμημα ή έχετε την αυταπάτη πώς θα μείνετε ασύλληπτοι μέχρι τα βαθιά σας γεράματα; Πραγματικά αναρωτιέμαι αν τα σκεφτήκατε αυτά πριν αρχίστε να γαζώνετε με Καλάσνικοφ αστυνομικά τμήματα.

Θέλω να πιστεύω πώς μέσα σε ένα εφηβικό επαναστατικό ενθουσιασμό δεν φανταστήκατε εκείνη την ώρα ότι μπορεί από έναν τυφλό πυροβολισμό να υπάρξουν πραγματικά θύματα. Πώς όπως ένα αφελές παιδί δοκιμάσατε να τρομοκρατήσετε τον μεγάλο σας αδερφό πυροβολώντας τον με το όπλο του μπαμπά σας και έτσι φέρατε το ατύχημα.

Γιατί αν διαφορετικά ενεργήσατε τελείως συνειδητά να σκοτώσετε, δεν έχετε μεγάλες διαφορές από τους Φασίστες ή τους Ναζί, άρα το ίδιο θα σας αντιμετωπίσω.

30/10/2009

Τραγκισμοί....

Ωραία... Κάπου χαθήκαμε τις τελευταίες ημέρες... Ας συμφωνήσουμε όλοι (όσοι τουλάχιστον διαβάζουν αυτό το blog) ότι το να κυκλοφορείς σκοτώνοντας όποιον φοράει στολή μπάτσου, είναι τουλάχιστον ανισόρροπο - για να μη πω ψυχοπαθές....
Το ζήτημα είναι τί ζητάμε από την κοινωνία (ωραίο wordplay)... Είμαστε δεξιοί και ζητάμε από την κοινωνία να αποδεχτεί τη λογική του "πατείς με, πατώ σε", οδεύοντας στον κόσμο που επιζούν μόνο οι δυνατοί...? Είμαστε αριστεροί και πιστεύουμε ότι η παρούσα κοινωνική οργάνωση μπορεί να δώσει στους "αδύνατους" τη δυνατότητα να κυριαρχήσουν..? Είμαστε κομμουνισταί, πιστεύοντας εις την δικτατορία του προλεταριάτου και άρα το να αποφασίζει μια λούμπεν ολιγαρχία για τα πάντα σύμφωνα με τα δικά της πιστεύω, άρα μια ολιγαρχία των μη εχόντων...? Ή πιστεύουμε σε μια άλλη κοινωνία (εγώ δεν λέω αναρχική) που πιστεύει στην ισότητα ανθρώπου προς άνθρωπο, δηλαδή στην απόλυτη μη διαχώριση αξίας και εξουσίας μεταξύ των ανθρώπων...
Γνώμη μου είναι ότι το να πυροβολείς αδιάκριτα και ανεξέλεγκτα, μάλλον πίσω σε πάει (σε περιόδους που η αξία της ανθρώπινης ζωής ήταν μηδαμινή) παρά μπροστά.. Για να το πω απλά, το μη στοχευμένο, το αδιάκριτο "όποιον σκοτώσω, σκότωσα" μάλλον σε κάνει μπάτσο, παρά επαναστάτη... Τώρα θα μου πεις, ωραία τα λες εσύ από το internet (με έχουν πει αναρχικό του internet, παρά το γεγονός ότι έχω αρνηθεί το χαρακτηρισμό), αλλά δεν ξέρεις πως είναι στο δρόμο... Κι όμως έχω βγει στο δρόμο κι έχω συμμετάσχει σε συνελεύσεις και μπορώ να πω, με τις ελάχιστες γνώσεις μου, ότι κανείς δε θέλει να κάνει ζημιά στο μικρομεσαίο, κανείς δε θέλει να σκοτώσει τα παιδιά του αγρότη....
Όμως οφείλω να δηλώσω αντίθεση, με την έννοια "η αστυνομία υπάρχει για όλους". Οκ, την άκουσα από τον Τράγκα, αλλά αυτό δε μειώνει το γεγονός ότι ακούστηκε στα καθεστωτικά ΜΜΕ... Θέλω να ενημερώσω, λοιπόν τον κ. Τράγκα, ότι η αστυνομία δεν είναι εδώ για όλους μας. Η αστυνομία δεν προστατεύει ούτε εμένα ούτε τον ομοϊδεάτη γείτονά μου. Εμάς μας έχει γραμμένους η αστυνομία. Προστατεύει το κεφάλαιο, τον έχοντα, τον εξουσιαστή. Το Λάτση, το Μπόμπολα και τα λοιπά βαμπίρ της ταπεινής μας κοινωνίας. Δεν προστατεύει το συνταξιούχο, το χαμηλόμισθο, τον άνεργο. Κι αυτός είναι ο στόχος μας... Μια κοινωνία που δεν έχει έχοντες... Ένας κόσμος όπου η αστυνομία προστατεύει τον άνθρωπο εναντίον του συστήματος κι όχι το σύστημα εναντίον του ανθρώπου. Ένα σημείο στην ιστορική πορεία, όπου οι λίγοι και μη έχοντες έρχονται στο ίδιο επίπεδο με τους έχοντες και αποφασίζοντες....
Άλλα αυτό μάλλον είναι ουτοπική θεώρηση - μένει να αποδειχτεί...

28/10/2009

Alala!!! (τα χείλη των ασεβών)

Άλλος neithan έγραφε πριν από δυο μήνες και άλλος γράφει τώρα... Το ίδιο πρόσωπο μεν, διαφορετικής υποστάσεως δε. Ο νέος, βελτιωμένος (beta v.2,2 nanaioiwressou) neithan γράφει ως πολίτης - ξανά - της χώρας του ΜΠΑΤΣΟΚ...
Αλλάξαμε δηλαδής κυβέρνηση, αλλάξαμε αναβάτη (στην παρομοίωση αυτή είμαστε τα γαϊδούρια). Μπήκε ο Γεώργιος Β' Παπανδρέου Γ' στο τιμόνι, σήκωσε τα μανίκια και μας άλλαξε τον αδόξαστο. Άλλαξε τα ονόματα των υπουργείων!!! Γιούπι-γιούπι-τραλαλά!!! Πλέον ο μπάτσος που θα μας δέρνει στις πορείες δεν θα υπάγεται στο Δημοσίας Τάξης (α' δημοτικού), αλλά στο νεόδμητο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (aka ΠΡΟ.ΠΟ 1Χ2)... Θα είναι δηλαδή προστάτης ημών των πολιτών, κατ' αντιστοιχία του προστάτη-νταβατζή στις πουτάνες... Και το αγαθό φως της προστασίας ταύτης ενεφανίσθη εις τα Εξάρχεια. Το "άβατο" των οποίων είχε αγνοήσει πλήρως η προηγούμενη κυβέρνηση (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε), παρά της προτροπές του Καρα-τζαφέρ, που αγωνιούσε να μπορέσει να κάνει μια επιθεώρηση στην περιοχή με τα υπόλοιπα μέλη του ΚΑΜΠΟΤΖΗ - sorry, ΛΑΟΣ...
Τις κραυγές λοιπόν του λαοφιλέστατου (την έχουμε ως λαός μια Α συμπάθεια στα φασιστοειδή) αυτού πολιτικού φαίνεται ότι εισάκουσε ο σοσιαληστής πρωθυπουργός και αποφάσισε να μην αφήσει να καεί ποτέ ξανά το βιβλιοπωλείο (τρόπος του λέγειν) του Αδώνιδος. Εξαπέλυσε λοιπόν γύρω στους τρακόσιους προστάτες στα Εξάρχεια και αυτοί δεν άργησαν να δείξουν πώς ακριβώς την εννοούν την προστασία... Αναίτιες έρευνες σε τυχαίους περαστικούς, τραμπουκισμοί, προσαγωγές και λοιπά γλυκανάλατα. Κι έτσι μια περιοχή που μόνο άβατο δεν ήταν (εγώ προσωπικά τις λίγες φορές που πήγα - βόρειος γαρ - μια χαρά μπήκα, μια χαρά βγήκα και κανείς δε μου πούλησε πρέζα κι ούτε με έκλεψε/τραμπούκισε/βανδάλισε/τρομοκράτησε/έκαψε/πετροβόλησε κανείς), μετατρέπεται σλόουλι-σλόουλι σε πραγματικό άβατο, από αυτά που δεν μπορείς να μπεις γιατί στις εισόδους έχει, ξες μωρέ, μπάτσους. Και κάτι με λέει - εμένα με το ταπεινό άχυρο και τα πολύχρωμα πλασματάκια που κατοικούν στο μυαλό μου - ότι, αρχίζοντας από 17 Νοέμβρη και ολοκληρώνοντας το Δεκέμβρη, έχουμε να φάμε πολλή προστασία, πανελλαδικώς...

29/07/2009

Ανεύθυνη ευθυνοφοβία... (ή Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο)

Διαβάζοντας ένα post της Poetaster μου ήρθαν στο νου οι σκέψεις που έκανα χθες το βράδυ. Αναπολούσα τα μαθητικά μου χρόνια και αναρωτιόμουνα τι νόημα είχαν - και τ'ανακάλυψα...
Τα πράγματα είναι απλά. Εκπαιδευτικό σύστημα άλλης χώρας δεν έχω ζήσει από πρώτο χέρι, γι'αυτό τα συμπεράσματα αφορούν αποκλειστικά την Ψωροκώσταινα. Το εκπληκτικό - γιατί έκπληξη προκαλεί - εκπαιδευτικό σύστημα αυτής της χώρας έχει έναν και μοναδικό σκόπο. Να παράγει γρανάζια. Γρανάζια που στελεχώνουν αυτή την κακολαδωμένη και αναποτελεσματική μηχανή που λέγεται Ελλάδα. Και ακριβώς επειδή είναι κακολαδωμένη και αναποτελεσματική, παράγει και συγκεκριμένης ποιότητας γρανάζια.
Όταν ήμουν λοιπόν σχολείο, δύο ήταν οι δρόμοι... Για όλους δύο είναι. Ή αγαπάς αυτό που σου δίνουν, αυτό που σου πασάρουν για παιδεία, αυτό το άχαρο, άοσμο, άγευστο συνονθύλευμα ως επί το πλείστον άχρηστων πληροφοριών - το αγαπάς και το μαθαίνεις, απ'έξω κι ανακατωτά, από την αρχή μέχρι το τέλος - και γίνεσαι από τα καλά και σημαντικά γρανάζια της μηχανής. Ή το μισείς, τα παρατάς, δε σε νοιάζει και γίνεσαι ένα δευτερεύον γρανάζι, ένα μπουλόνι, μια τσιμούχα, κάτι τέλος πάντων...
Και αυτοί οι δύο τύποι γραναζιών, συγγνώμην... ανθρώπων, αποτελούν την κοινωνία μας. Δεν το βλέπετε...? Φορμαρισμένες λειτουργίες, φορμαρισμένες απόψεις, ρομποτάκια που ζουν ανάμεσα σε άλλα ρομποτάκια και κάνουν ακριβώς αυτό για το οποίο εκπαιδεύτηκαν. Συντηρούν με τον "πολιτισμό" τους την έλλειψη πολιτισμού, με τις "απόψεις" τους την έλλειψη απόψεων, με την "παιδεία" τους την έλλειψη παιδείας, με την "αγάπη" τους την έλλειψη αγάπης και πάει λέγοντας...
Ευτυχώς - ή δυστυχώς, γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις - κάποιοι διάλεξαν τον τρίτο δρόμο, ε Poetaster...?

25/07/2009

10 Items or Less


Ψάχνοντας το παρελθόν της Paz Vega. έπεσα πάνω σε μια ταινία του 2006, όπου η εκπληκτική Ισπανίδα παίζει με ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Συμπρωταγωνιστεί με τον Morgan Freeman στην ταινία "10 Items or Less", μία low budget, ανεξάρτητη παραγωγή....
O Freeman παίζει κυριολεκτικά τον εαυτό του, έναν διάσημο ηθοποιό που για τις ανάγκες ενός ρόλου, καταλήγει σε ένα σούπερ μάρκετ μιας φτωχής συνοικίας του Los Angeles. Πιάνει φιλία με την ταμία (Paz Vega) και τη βοηθάει να προετοιμαστεί για μια συνέντευξη για καλύτερη δουλειά...
Ξέρω, με μια πρώτη ματιά δε λέει και πολλά το σενάριο... Η αλήθεια είναι όμως, ότι μια απλή ιστορία γίνεται πρώτης τάξης υλικό για τον Freeman, ο οποίος παραδίδει ρεσιτάλ... Σκηνοθετημένο και γραμμένο από το δημιουργό του "City of Angels", Brad Silberling, θυμίζει πολύ δουλειά του Jarmusch, με την ιστορία και τη μουσική να δίνουν το ρυθμό και όχι την κάμερα...
Είναι μια πολύ γλυκιά ιστορία, για δύο ανθρώπους διαφορετικούς που βρίσκουν υποστήριξη και βοήθεια ο ένας στο πρόσωπο του άλλου... Cameo εμφανίσεις κάνουν ο Dani deVito και ο εκπληκτικός Jim Parsons.


***δυστυχώς, δε βρήκα ζωντανά λινκς για rapidshare... οπότε, torrent...
http://www.mininova.org/tor/646069

22/07/2009

The Human Contract


Μια παθιασμένη ερωτική ιστορία, στιγμές βίας, υπέροχη μουσική, σκοτεινές σκηνές, ένα δράμα με την ετυμολογική έννοια του όρου... Μια καλοστημένη ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά σου και να σου προσφέρει το θέαμά της. Και θα πίστευε κανείς ότι αυτά είναι αρκετά για να πέισω οτι μου αρέσει η ταινία...!
Πραγματικά με εξέπληξε...! Εκπληκτική σκηνοθεσία από τη γυναίκα του Will Smith, Jada Pinkett Smith, που τυχαίνει να υπογράφει και το σενάριο της ταινίας! Εκπληκτική μουσική υπόκρουση, η οποία όταν δεν έπαιζε Placebo και Thievery Corporation, είχε τις μουσικές συνθέσεις των (άγνωστων αλλά ιδιοφυέστατων) Anthony Marinelli and the Graves Brothers...! Πολύ καλός πρωταγωνιστής, ο Jason Clarke, ένας εξίσου άγνωστος Αυστραλιανός ηθοποιός που είναι εξαιρετικός στο χαρακτήρα του (κι ας μοιάζει του Jason Statham...)!
Και πάνω απ'όλα, η γυναίκα που ήρθε για να κατακτήσει όλους τους σινεφίλ ανά την υφήλιο...! Η ηθοποιός που θα γίνει ότι ονειρευόταν να γίνει η Penelope Cruz... Διαγράφουμε λοιπόν αυτό το όνομα και μαθαίνουμε να προσκυνάμε το εξής: Paz Vega! Η 33χρονη Ισπανίδα απ'τη Σεβίλλη, που μ'αυτήν την ταινία εγκαθιδρύεται σαν το απόλυτο θηλυκό! Σαν η τέλεια εικόνα της γυναίκας!
Α, ναι... Ξέχασα την ιστορία... Ένας πετυχημένος μάνατζερ, που οδεύει προς διαζύγιο με τη γυναίκα του, γνωρίζει μια μυστηριώδη, σαγηνευτική και ιδιόρρυθμη γυναίκα και την ερωτεύεται. Ταυτόχρονα προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και να λύσει τα προβλήματα της οικογένειάς του...



***Α, ναι... Δείτε την...

***Και τα γνωστά:
http://rapidshare.com/files/253248886/22h2man.contract-vh-prod.part1.rar
http://rapidshare.com/files/253248442/22h2man.contract-vh-prod.part2.rar
http://rapidshare.com/files/253248014/22h2man.contract-vh-prod.part3.rar
http://rapidshare.com/files/253248435/22h2man.contract-vh-prod.part4.rar
http://rapidshare.com/files/253247144/22h2man.contract-vh-prod.part5.rar
http://rapidshare.com/files/253248042/22h2man.contract-vh-prod.part6.rar
http://rapidshare.com/files/253246277/22h2man.contract-vh-prod.part7.rar
http://rapidshare.com/files/253246915/22h2man.contract-vh-prod.part8.rar

19/07/2009

Πανηγύρι γυάλινης ασχήμιας...


Δεν έχει και πολύ καιρό που όλοι πανηγύριζαν τη μεγάλη ελληνική επιτυχία... Το "Νέον Μουσείον της Ακροπόλεως", το "όνειρο της Μελίνας", το κατασκεύασμα που, 30 χρόνια μετά, στεγάζει επιτέλους την αρχαία μας κληρονομιά... Όλοι πανηγύρισαν, χιλιάδες το επισκέφτηκαν, ξανάνοιξε και η συζήτηση για τα Ελγίνεια, καθώς η συνεχής ενασχόληση με τα κακώς δρώμενα της χώρας έβλαπτε και έπρεπε το εθνικό δέος να ξαναγεννηθεί...
Και μέσα στο χαμό, οι κρατούντες γκρίνιαξαν... Γκρίνιαξαν λέγω, διότι υπάρχει κάτι που χαλάει την εικόνα του "γυάλινου κομψοτεχνήματος". Ένα νεοκλασσικό κτήριο στη Διονύσου Αρεοπαγίτου θεωρήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού (τρομάρα του...) ότι εμποδίζει και χαλάει την εικόνα του Μουσείου. Και βγήκε υπουργική απόφαση για την κατεδάφισή του...
Όμως, επειδή ακόμα ίσως κάποιοι σκέφτονται σ'αυτόν τον τόπο, η υπόθεση πήγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το οποίο εξέδωσε απόφαση που θάφτηκε - σχεδόν - απ'όλους... Γιατί..? Όπως μας πληροφορεί "ο Καιρός", το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι η νεοκλασσική πολυκατοικία θεωρείται διατηρητέα. Ότι την ενότητα του χώρου τη διασπά το νέο μουσείο. Και ότι το κτήριο του μουσείου ΔΕΝ θεωρείται πολιτιστικό αγαθό, σε αντίθεση με τα εκθέματά του... Δυστυχώς δεν διατάζει και την κατεδάφισή του...

30/06/2009

Απαγορεύσεις...!!!

Κοίτα να δεις που ο Αβραμόπουλας δεν πρωτοτυπεί...!!! Από το Βλογ του Καθηγητού κ. Νόττα παρμένη, η παρακάτω εικόνα μας αποδεικνύει ότι η ηλίθιες ιδέες επαναλαμβάνονται....

23/06/2009

The Wackness

Πιθανότατα είναι η πιο φρέσκια ταινία που υπάρχει σαν οψιόν για το φετινό καλοκαίρι. Νέο σε ηλικία cast, γεμάτο ταλέντο και τον Ben Kingsley σε κέφια η ταινία στρογγυλοκάθεται μαζί σας, σας παίρνει αγκαλιά και δε σας αφήνει να σηκωθείτε.
Το κωμικό αυτό δράμα εκτυλίσσεται στη Νέα Υόρκη, το καλοκαίρι του 1994. Ο πρωταγωνιστής, Luke Shapiro (Josh Peck), είναι δεκαέξι χρόνων, ακούει ραπ και πουλάει marijuana στους δρόμους της πόλης, βγάζοντας το χαρτζηλίκι του, αλλά και μαζεύοντας λεφτά γιατί η οικογένειά του απειλείται με έξωση. Πολύ μοναχικός, ιδιότροπος και "κλειστός" σαν χαρακτήρας, πιάνει φιλικές σχέσεις με έναν εκκεντρικό ψυχαναλυτή στον οποίο πουλάει χόρτο, τον Dr. Jeffrey Squires (Ben Kingsley). Ταυτόχρονα ερωτεύεται την κόρη του γιατρού Stephanie (Olivia Thrilby).
Η πλοκή τους ακολουθεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε γλυκές, ερωτικές, αλλά και δυνατές δραματικές σκηνές με υπέροχη μουσική υπόκρουση που ξεκινάει από τη χρυσή εποχή της ραπ (Notorious B.I.G., Nas, Raekwon, Craig Mack κ.α.) και φτάνει σε Smashing Pumpkins, Pink Floyd, Velvet Underground και Neil Young. Πανταχού παρόν το χόρτο, αλλά και δίαφορα χάπια με τα οποία πειραματίζεται ο γιατρός.
Η ταινία είναι λιτή, με εκπληκτικές ερμηνείες και, πάνω απ'όλα αληθινή, χωρίς ίχνος ψέματος κι ας είναι το σενάριο καθαρή φαντασία. Είναι πραγματικά η ταινία του καλοκαιριού και φροντίστε να τη δείτε με καλή παρέα...!


***λινκς:
http://rapidshare.com/files/130851464/W.part01.rar
http://rapidshare.com/files/130856549/W.part02.rar
http://rapidshare.com/files/130861813/W.part03.rar
http://rapidshare.com/files/130866953/W.part04.rar
http://rapidshare.com/files/130871973/W.part05.rar
http://rapidshare.com/files/130876879/W.part06.rar
http://rapidshare.com/files/130891282/W.part07.rar
http://rapidshare.com/files/130881784/W.part08.rar
http://rapidshare.com/files/130886098/W.part09.rar

22/04/2009

Religulous

Αν είστε θρησκευόμενοι, ίσως θα ήταν καλύτερο να μη διαβάσετε αυτό το post...
Ή μπορείτε και να συνεχίσετε ακάθεκτοι, αλλά μη πείτε ότι δε σας προειδοποίησα...!
Το "Religulous" είναι μια επινοημένη λέξη, που αποτελείται από τις λέξεις religion και ridiculous. Είναι επίσης και ντοκυμαντέρ, σκηνοθετημένο από τον Larry Charles (σκηνοθέτης του Borat), με πρωταγωνιστή και κειμενογράφο τον κωμικό Bill Maher και ασχολείται με τη θρησκεία. Όχι μια συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά τη θρησκεία γενικότερα σαν φαινόμενο, σαν δείγμα της ανοησίας των ανθρώπων.
Το concept της ταινίας είναι ότι ο Maher βολτάρει συναντώντας (ή απλά πρoσπαθώντας να συνανήσει, ενίοτε...) εκπροσώπους διαφόρων θρησκειών, σεχτών, αιρέσεων, αυτοαποκαλούμενους μεσσίες και διάφορους άλλους τρελούς, ψυχωτικούς και άπληστους, αλλά και απλούς θρησκευόμενους ανθρώπους και ανοίγει μαζί τους συζήτηση για τη θρησκεία τους, για την πίστη και για συγκεκριμένες ιστορίες μέσα από τα ιερά βιβλία, με σκοπό να τους κάνει να δουν την ανοησία των λόγων τους. Φυσικά, οι περισσότεροι από αυτούς δε θα αναγνώριζαν την ανοησία της θρησκείας τους ακόμα κι αν χόρευε μπροστά τους ολόγυμνη με έναν καναρινί σκούφο στο κεφάλι και λαχανί ζαρτιέρες.
Και ακριβώς αυτό είναι το θέμα. Είναι απίστευτα δύσκολο να κάνεις χιούμορ με (ή για) τη θρησκεία. Για κάποιoν ανεξήγητο λόγο οι άνθρωποι δέχονται να κάνουν συζήτηση για τα πάντα, εκτός από τη θρησκεία τους. Εκεί είναι που πιάνουν λοστούς, πυρσούς και άλλα επικίνδυνα για τη σωματική ακεραιότητα αντικείμενα και προσπαθούν να σε λυντσάρουν... Αλλά ο Maher τα καταφέρνει - σχεδόν πάντα...
Και βρίσκει μπόλικους...! Από έναν πρώην Σατανιστή-νυν Χριστιανό φορτηγατζή, μέχρι τον πρώην διευθυντή του Αστεροσκοπείου του Βατικανού. Από έναν πάστορα που βοηθάει τους ομοφυλόφυλους να "ξαναμπούν στον ίσιο δρόμο", μέχρι ένα φραγκισκανό μοναχό που υποστηρίζει ότι η Βίβλος επιτρέπει την ομοφυλοφυλία. Έναν αντισιωνιστή ραββίνο, έναν τύπο που έκανε θρησκεία το χόρτο, τους ιδιοκτήτες ενός μουσουλμανικού gay bar, διάφορους μουσουλμάνους ιερείς και πιστούς, ένα Πορτορικανό που υποστηρίζει ότι είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και τους υπαλλήλους και επισκέπτες του θεματικού πάρκου Holy Land Experience στο Ορλάντο (ναι! θεματικό πάρκο όπως λέμε... Disneyland...).
Η αλήθεια είναι ότι ανά περιπτώσεις η ταινία γίνεται λίγο μονομερής και ίσως λίγο άδικη. Αλλά είναι επίσης αλήθεια, ότι τα σχόλια του Maher είναι αφοπλιστικά, οι ερωτήσεις του ειλικρινείς και το γέλιο που βγάζουν πηγαίο. Αλλά και τα σχόλια που κάνει ο ίδιος εκτός συζητήσεων λένε αρκετά πράγματα: "Faith means making a virtue out of not thinking. It's nothing to brag about. And those who preach faith and enable and elevate it are intellectual slaveholders keeping mankind in a bondage to fantasy and nonsense that has spawned and justified so much lunacy and destruction. Religion is dangerous because it allows human beings who don't have all the answers to think that they do." Αν ασχολούνταν και λίγο με τους Εβραίους.... Πάντως την προτείνω ανεπιφύλακτα..!!!!



*** ιδού και λινκσάκια, enjoy:
http://rapidshare.com/files/218484824/Religulous.part1.rar.html
http://rapidshare.com/files/218492793/Religulous.part2.rar.html
http://rapidshare.com/files/218495938/Religulous.part3.rar.html
http://rapidshare.com/files/218503521/Religulous.part4.rar.html
http://rapidshare.com/files/218538755/Religulous.part5.rar.html
http://rapidshare.com/files/218538758/Religulous.part6.rar.html
http://rapidshare.com/files/218550338/Religulous.part7.rar.html

03/04/2009

Κείμενο του Δερβενιώτη

Ψαχουλεύοντας από εδώ κι από εκεί, έπεσα πάνω στο blog του κομίστα-σκιτσογράφου Σπύρου Δερβενιώτη (ναι, ξέρω, νωρίς το ανακάλυψα...). Έπεσα με τα μούτρα στην ανάγνωση και ανακάλυψα το διαμάντι που θα διαβάσετε παρακάτω. Δεν είναι ακριβώς πρόσφατο, αλλά αξίζει την αναδημοσίευση και ελπίζω ο πνευματικός του δημιουργός να μη μου θυμώσει πολύ...


Αυτό το post δεν γράφτηκε

Δεκεμβρίου 17, 2008 by spi_der

Δεν υπάρχει αυτή η χώρα.

Όχι, δεν είναι σχήμα λόγου: Κυριολεκτικά. Αν προσπαθήσεις να ανασυνθέσεις τα γεγονότα μέσα απο ειδησεογραφία και συζητήσεις, αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει: Με αφορμή μια δολοφονία που σύμφωνα με τον Κούγια δεν ήταν τέτοια, έγινε μια εξέγερση που σύμφωνα με όποιον ζημιώνει δεν είναι τέτοια.Πάνω στη σύγχυση, γνωστοί-άγνωστοι που σύμφωνα με την κοινή λογική δεν είναι τέτοιοι, χρησιμοποιούν σαν προκάλυμα ειρηνικές πορείες που σύμφωνα με τα ΜΑΤ δεν είναι τέτοιες, για να κάνουν σε μαγαζιά λεηλασίες, που σύμφωνα με ευαισθητοποιημένους δεν είναι τέτοιες.

Πάνω στη σύγχυση, βγαίνει και το πόρισμα για τους υπευθύνους του σκανδάλου του Βατοπεδίου, που σύμφωνα με το πόρισμα δεν είναι τέτοιοι (οι υπεύθυνοι) και συμφωνα με τους υπεύθυνους δεν είναι τέτοιο (το σκάνδαλο).Επίσης, δεδομένου ότι δεν είναι ένα άλλα πέντε διαφορετικά, δεν είναι καν τέτοιο (το πόρισμα).

Παράλληλα και ταυτόχρονα, ο επικεφαλής της κυβέρνησης που κατ’ ομολογία του δεν είναι τέτοιος, προσπαθεί να σώσει με λεφτά που σύμφωνα με όσα μας λένε τόσα χρόνια δεν υπάρχουν, τις χειμαζόμενες Τράπεζες απο τη δεινή κατάσταση στην οποία σύμφωνα με τις ίδιες ΔΕΝ έχουν περιέλθει.

’Ετσι πορευόμαστε μέσα από τις γιορτές που μόνο τέτοιες δεν είναι, ολοταχώς προς το μέλλον που κατα διαπίστωση όλο και περισσότερων δεν υπάρχει.

Για να ανταλλάξουμε δώρα που σύμφωνα με τους εμπόρους δεν ψωνίσαμε, και αγοράσαμε με λεφτά που δεν έχουμε.

Εμείς που δεν υπάρχουμε, όπως διαρκώς μας υπενθυμίζουν αυτοί που δεν ψηφίσαμε.

20/03/2009

Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κουκουλοφόρους...

Ξεκινάω με τα καθιερωμένα τρια ζήτω (και χιπ-χιπ-χουραίοι άμα λάχει να 'ούμε...). Η χώρα εσώθη, η τάξις και η οργάνωσις ομοίως, ο λαουτζίκος νιώθει ασφαλής, η βιτρίνες στέκουν περήφανα αγέρωχες, τρία πουλάκια κάθονταν και το ένα έπλεκε κουκούλα. Η δημοκρατία αμύνθηκε (όπως καλούσαν οι εκπρόσωποί της...) και έβγαλε προς άμυνα ένα από τα γνωστά εκτρώματά της.
Ανακοινώθηκε, λοιπόν, ότι θα κατατεθεί πρόταση νόμου για την ποινικοποίηση της κουκούλας. Τι σημαίνει αυτό? Ότι πλέον, όποια εγκληματική πράξη διαπραχθεί από άτομο φέρον κουκούλα, αυτομάτως η ποινή του θα είναι βαρυτέρα. Παράδειγμα: μπουκάρω και κλέβω ένα ψιλικατζίδικο. Αν το κάνω κουκουλοφορώντας θα φάω παραπάνω μήνες απ'ότι αν το έκανα με τη φάτσα εν κοινή θέα? Σωστά... Άλλο παράδειγμα: καταχράζεται ένας Πατέρας του Έθνους (οι βουλευτές είναι αυτοί, αν αναρωτιέστε ποιος ευθύνεται για αυτό το μπάσταρδο) χρήματα του λαού. Αν το κάνει κουκουλοφορώντας θα φάει περισσότερα χρονάκια απ'ότι αν το έκανε απλά γραβατοφορώντας? Λάθος... Οι άρχοντες κλέβουν ελεύθεροι...
Αλλά ας πάμε λίγο στο απλόν του θέματος... Γιατί εδημιουργήθη ο νόμος αυτός? Το είπε μόνος του ο υπουργός Διακαιοσύνης (μη χέσω...) Δένδιας σε ερώτηση των Λυριτζή-Οικονόμου. "Αν μια ομάδα διαδηλωτών εξυβρίζει εν χορώ τους αστυνομικούς με το γνωστό σύνθημα (σ.σ. που όλους μας ενώνει) και φοράνε κουκούλες, θα συλλαμβάνονται. Είναι ελευθερία τους να το κάνουν με τα πρόσωπα ακάλυπτα." Βέβαια, αυτοί θα καταγράφονται, συμπληρώνω εγώ. Και με τη συμφωνία των ευρωπαϊκών αστυνομικών αρχών με τη CIA, τα στοιχεία τους θα δίδονται προς κάθε χρήση εις τας τιμημένας μυστικάς υπηρεσίας. Επιπρόσθετα, αγνοεί ο Δένδιας ότι ούτως ή άλλως μπορεί κάποιος να διωχθεί για εξύβριση της Αρχής (θα την πει τέλος).
Και κάτι τελευταίο. Μάλλον θα γνωρίζουν οι προτείνοντες τον νόμο, ότι ζήτημα κουκούλας δεν υπάρχει. Κουκούλα είναι αυτό που έχουν τα μπουφάν και οι ζακέτες, για να μη βρέχεται το ζελεδιασμένο μαλλί. Αυτό που φοράν οι διαδηλωτές είναι είτε full-face μάσκα, είτε μαντήλι τυλιγμένο γύρω από τις αναπνευστικές οδούς (γιατί αν δεν το ξέρει ο Δένδιας, τα δακρυγόνα δεν είναι κατάλληλα προς εισπνοή). Θα 'χει πλάκα να δούμε πως θα περιγράφεται η "εγκληματική πράξη" στο νομοσχέδιο. Και θα 'χει ακόμα πιο πολλή πλάκα, μετά τις ψεκασμένες γριές, να δούμε και τις συλληφθείσες γριές, επειδή φοράγαν τσεμπέρι..!
Για να το λήγουμε. Ο νόμος είναι προφανής παραβίαση των ατομικών ελευθεριών και, όπως λέει ο xasodikis, το πρώτο βήμα για την κατάργηση του τεκμηρίου αθωότητας. Κάθε μέρα η δημοκρατία μας αποδεικνύει όλο και περισσότερο ποιών δημοκρατία είναι και ποιους εξυπηρετεί...


***διαβάστε τι λέει ο xasodikis... ξέρει για τι μιλάει.

***φυσικά και χάρηκαν ο Μπουκούκος και η παρέα του. όπου φασισμός και χαρά, το ΛΑΟΣ πρώτο. αλλά θα ασχοληθούμε και με αυτούς σύντομα.

***με συγχωρείτε για τη χρήση διάσπαρτων καθαρευουσιάνικων γενικών και αιτιατικών... με κατέλαβε το πνεύμα των ημερών (σνιφ, σνιφ... Παπαδόπουλος, ο Μεγάλος Έλληνας,μου μυρίζει)...

12/03/2009

Στο καλό και μη μας γράφεις...!!!


Στην Αννούλα πάει ο τίτλος. Ποιά Αννούλα? Μα την Παναγιωταρέα φυσικά... Η οποία θέλησε να γίνει η πρώτη τακτική καθηγήτρια που θα έβγαζε το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Εδώ και 12-13 χρόνια την τρώνε στη μάπα όλοι οι φοιτητές του τμήματος. Και η ίδια το έχει κάνει τσιφλίκι της. Επιτέλους αποφασίσαμε να αντιδράσουμε. Αλλά ας τα πάρουμε απ'την αρχή.
Ποιά είναι η Αννούλα..? Είναι μια κατσαρίδα του δημοσιογραφικού κατεστημένου, όντας στο "κουρμπέτι" από το 1976 και έχοντας πάρει, όπως δηλώνει στο βιογραφικό της, πάνω από 8000 συνεντεύξεις (ήτοι περίπου μιάμιση συνέντευξη την ημέρα, η απίστευτη..!). Δεν έχει συγκεκριμένους κομματικούς δεσμούς, αφού τείνει να γλύφει όποιον πιστεύει ότι θα της είναι χρήσιμος. Καλή φίλη του αποθανόντος Χουντόδουλου, είχε αναλάβει επί ημερών του το γραφείο Δημοσίων Σχέσεων της Δ.Ι.Σ. Επί δημαρχίας Μπακογιάννη είχε προσληφθεί στο δημοτικό ραδιόφωνο "Αθήνα 98,4". Και φυσικά, τα μεγαλεία της τα είδε επί Σημίτη, ενώ και επί ΝΔ δεν τα έχει πάει άσχημα, με μόνιμη εκπομπή στη ΝΕΤ, στην οποία γλύφει ή προσπαθεί να "την πει" στον εκάστοτε καλεσμένο και την οποία ζήτημα είναι να βλέπουν χίλιοι άνθρωποι. Λαμβάνει μπόλικους μισθούς, από το Ωνάσειο, τη Νετ, το ΑΠΘ, κ.α. Στο τμήμα Δημοσιογραφίας βρίσκεται από το 1996 και ήταν η πρώτη καθηγήτρια του τμήματος που ανελίχθη στη βαθμίδα της αναπληρώτριας. Θεωρεί πως η σχολή της ανήκει και δηλώνει ευθαρσώς πως είναι το μόνο πρόσωπο που μπορεί να διδάξει την "τέχνη" της δημοσιογραφίας. Κατά δήλωσή της: "Η δημοσιογραφία δε μαθαίνεται στο πεζοδρόμιο, μόνο εγώ μπορώ να σας τη διδάξω".
Οι παιδαγωγικές της μέθοδοι αξιοζήλευτες... Εκτελεί (γιατί το "διδάσκει" δεν της αξίζει...) το μάθημά της (το οποίο προετοιμάζουν πλήρως οι βοηθοί της) με πάθος, μειώνοντας συνέχεια τους φοιτητές της, μη επιτρέποντας ούτε μπουκάλια με νερό στο μάθημα, απαγορεύοντας την είσοδο στους αργοπορημένους. Το μάθημά της (στο τρίτο έτος τουλάχιστον) αποτελείται από την διδασκαλία δικών της κανόνων λήψης μιας συνέντευξης και από την "ανάλυση" των ρεπορτάζ που κάνουν οι φοιτητές και των δικών της εκπομπών. Στα ρεπορτάζ των φοιτητών η κατάσταση γίνεται τραγική. Η Αννούλα διακόπτει την προβολή κάθε περίπου 20 δεύτερα, για να επισημαίνει τα λάθη που βρίσκει, με απίστευτα μειωτικό τρόπο ("δε θα γίνετε ποτέ δημοσιογράφοι", "είστε άσχετοι", "όταν έκανα εγώ πρώτη ρεπορτάζ γι'αυτό το θέμα..." κ.α.) και χωρίς να επιτρέπει αντίλογο από τους φοιτητές. Φυσικά δεν κρατιέται να λιβανίσει τους φίλους της, κάνοντας απίστευτες αναφορές στον Pretender, το Ρουσόπουλο και άλλους της ιδίας συνομοταξίας.
Παρ'όλα ταύτα, η τριμελής διερευνητική επιτροπή που εξέταζε την καταλληλότητα της ανέλιξής της σε τακτική καθηγήτρια τα βρήκε όλα τέλεια. Βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι στη συγκεκριμένη επιτροπή βρισκόταν μεταξύ άλλων και η φίλη της κ. Σκαλτσά. Η ανέλιξη ήταν προγραμματισμένη για την Τετάρτη 11/3 στις 11 το πρωί. Αφού προσπαθήσαμε ως φοιτητές να κάνουμε αρκετό ντόρο τις προηγούμενες ημέρες, αποφασίσαμε ότι η Αννούλα για να γίνει καθηγήτρια θα περνούσε πρώτα πάνω από τα πτώματά μας και πήγαμε στη σχολή εκείνο το πρωί. Εισήλθαμε στην αίθουσα λίγο πριν αρχίσει η συνεδρίαση, απαιτώντας και όχι ζητώντας να παρακολουθήσουμε τη συνεδρίαση και να έχουμε λόγο. Αν και δε χρησιμοποιήσαμε βία, αντιμετωπιστήκαμε από τους εκλέκτορες/πανεπιστημιακούς ως κοινοί τραμπούκοι. Συγκεκριμένα η κ. Σκαλτσά μας έδειξε την αγάπη της προς την Αννούλα με πολύ επιθετικό τόνο και αμίμητες εκφράσεις. Διαβάσαμε το κείμενό μας. αντιπαρατεθήκαμε με την επιτροπή και τους εκλέκτορες και, έπειτα από παραίνεση των καθηγητών μας αποχωρήσαμε (καθώς η παρουσία μας και μόνο θα έκανε άκυρη τη διαδικασία), παίρνοντας από αυτούς την υπόσχεση ότι δε θα άφηναν αμαχητί τα όπλα. Παραμείναμε έξω από την αίθουσα, περιμένοντας την έκβαση και αποφασισμένοι να τη διακόψουμε αν φαινόταν ότι μας αγνόησαν εντελώς.
Στον ίδιο χώρο με εμάς βρισκόταν η Αννούλα, η οποία πότε προσπαθούσε να μας γλύψει και πότε μας απειλούσε με μηνύσεις. Η τελική έκβαση όμως έσβησε το όποιο χαμόγελο από το πρόσωπό της καθώς χρειαζόταν 6 ψήφους για να εκγριθεί η ανέλιξή της. Εκ των 11 εκλεκτόρων που κλήθηκαν, οι 4 δεν ήρθαν και 1 αποχώρησε από τη διαδικασία. Από τους 6 που έμειναν, οι 4 τάχθηκαν υπέρ της ανέλιξής της και οι 2 ψήφισαν λευκό, λαμβάνοντας υπ'όψη τους τις παραινέσεις ημών, του ΔΣ του Συλλόγου και των διδασκόντων του τμήματος που απογύμνωσαν την Αννούλα απο τον μανδύα της ηθικής που προσπάθησε να ενδυθεί!
Νίκη λοιπόν, καθώς η ανέλιξή της ματαιώθηκε για τουλάχιστον τρία χρόνια. Και αν λάβουμε υπ'όψη τις απειλές της ότι "αν δε με ψηφίσουν θα φύγω από το τμήμα", υπάρχει η περίπτωση η νίκη να είναι διπλή και τελειωτική!! Στο καλό να πας...!


**Περισσότερα διαβάζετε στο παρα-μμε και σε άλλα ειδησεογραφικά blogs.

09/03/2009

Μεγάλοι...?

Και κάλα, ΟΚ, είναι μόδα, το 'κάναν οι Ρώσοι, είναι του BBC, δεν είχε και τι να κάνει ο Παπαχελάς... Και πάλι όμως αναρωτιέμαι γιατί, τι εξυπηρετεί..? Και έβγαλε ομορφιά, δε λέω... Στους 100 και οι Μεταξάς, Παπαδόπουλος (που δείχνει το πόσο φασίστες είμαστε σα λαός), στους 100 και οι Παναγούλης, Λαμπράκης, περίεργα πράγματα... Στους 100 βέβαια και ο Ζαγοράκης (αν είναι δυνατόν). Και αν μη τι άλλο, μόλις 7 γυναίκες στους 100...
 Θα αγνοήσω ότι σαν concept εντείνει τον βλακώδη εθνοτικό διαχωρισμό, και αντί να λαμβάνει τους Μεγάλους Ανθρώπους του Κόσμου ως ένα τους χωρίζει ανά έθνος. Και θα αγνοήσω ότι η έρευνα παίρνει σαν δεδομένο το κατασκεύασμα της συνέχειας του Ελληνισμού, παρουσιάζοντας στην ίδια εθνότητα τον Σωκράτη, το Μεγαλέξανδρο, το Βασίλειο Β' και τον Παπανδρέου... Θα αγνοήσω ακόμα και το γεγονός ότι μπήκε στη λίστα ο Λαζόπουλος! 'Ντάξει, καλός, χρυσός, αλλά περιμένετε τουλάχιστον να πεθάνει και μετά... Δεν είναι και τόσο μεγάλος... Θα μείνω στο τι έχει γίνει με τους τελευταίους 10. Έχουμε και λέμε: Αλέξανδρος ο Μακεδών, Αριστοτέλης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Ιωάννης Καποδίστριας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Παπανικολάου, Περικλής, Πλάτωνας, Σωκράτης. Και μετά τι..? Το X-Factor...!!!
Παντού αφίσες, με τη φάτσα του κάθε υποψήφιου, και ψηφοφορία... Μέσω SMS και τηλεφώνου, με χρέωση (φυσικά, λεφτά αισθήματα...) και μέσω Internet, χωρίς χρέωση, αλλά μόνο 5 φορές... Θα τους βάλουν να τραγουδάνε..? Εγώ θα τολμήσω να κάνω μια προβλεψούλα. Θαρρώ πως οι "ιστορικά εκπαιδευμένοι" Έλληνες θα βγάλουν πρώτο το Μεγαλέξανδρο... Γιατί άραγε..?! Η τηλεόραση στην υπηρεσία του εθνικισμού! Τρία ζήτω!

03/02/2009

Ρουά...


ΜΑΤ είναι η σωστή συνέχεια, ε...? Ναι, κάπως έτσι τα ΜΑΤ μπήκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, στο καθημερινό μας ρεπερτόριο, στο καθημερινό μας πιάτο, στη γωνιά του δρόμου, στις κεντρικές πλατείες, σε λίγο και στη κρεβατοκάμαρά σου, εσένα πιστέ πολίτη που δε σε ενοχλεί το θέαμα των κρανοφόρων δολοφόνων κάθε είκοσι μέτρα... Έληξαν λοιπόν οι καταλήψεις και αφού δεν υπάρχουν πλέον φοιτητές και μαθητές στους δρόμους για να ξεκαβλώνουν (ναι, καλά διάβασες) οι μπάτσοι, είπαν να επιτεθούν και σε ότι άλλο κινείται. Επίθεση, λοιπόν, με δακρυγόνα και γκλομπιές στους Κρητικούς αγρότες στο λιμάνι του Πειραιά, επίθεση με κρότου-λάμψης και γκλομπιές (δε λείπουν ποτέ) και έξω από το δημαρχείο τση Αθήνας (που λεν και οι προαναφερθέντες αγρότες) σε κατοίκους της Κυψέλης που διαμαρτύρονταν για την απόφαση του Δήμαρχου Mall και Λοιπών Πλαστικών Χριστουγεννιάτικων Δέντρων να καταστρέψει το πάρκο στην πλατεία Κύπρου και να το κάνει πάρκη (που λέει και μια ευφάνταστη πινακίδα στην Αγ. Δημητρίου).
Οι συνήθειες δύσκολα κόβονται, αγαπητέ αναγνώστη... Έτσι και εσύ μην κατηγορείς το μπάτσο. Εθισμένος με την εξουσία του δακρυγόνου είναι, είχε καιρό να πάρει τη δόση του, και σαν κοινό πρεζάκι εκτονώνεται σε κάθε ευκαιρία. Ο καιρός γαρ εγγύς που θα μας κυνηγάνε με τα δίκανα, οπότε διασκέδασέ το...

04/01/2009

Μουσικός ακτιβισμός...


Ορίστε ένα συγκρότημα που αξίζει να αναδειχτεί την καινούρια χρονιά...! Οι Flobots ξεκίνησαν το 2000 στο Denver του Colorado ως ένα project του James Laurie a.k.a Jonny 5 και αυτοχαρακτηρίζονται ως alternative hip hop... Εξέδωσαν το πρώτο τους ανεξάρτητο album "Onomatopoeia" το 2001 και το 2005 έγιναν πλέον full time μπάντα για τα μέλη τους, που είναι εκτός από τον Jonny 5 οι: ο MC Brer Rabbit (0), η παίκτρια βιόλας Mackenzie Roberts (33), ο κιθαρίστας Andy Guerrero (17), ο μπασίστας Jesse Walker (101), ο τρομπετίστας Joe Ferrone (79) και ο ντράμερ Kenny Ortiz (69).
Οι αριθμοί δίπλα στα ονόματά τους είναι μια κωδικοποίηση που χρησιμοποιούν μεταξύ τους... Το δεύτερο album τους, με τίτλο "Flobots Present... Platypus", τους έκανε ευρύτερα γνωστούς στο μουσικό κοινό της πόλης τους, πουλώντας πάνω απο 3000 κομμάτια, αριθμός που για ένα εντελώς ανεξάρτητο album είναι αρκετά σπουδαίος.
Τον Οκτώβριο του 2007, έκαναν την τρίτη τους μουσική απόπειρα με το "Fight With Tools", δίσκος που έκανε εντύπωση, φέρνοντάς τους το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο με την Universal Republic το Φλεβάρη του 2008. Η μουσική τους, έχοντας αρκετή επιρροή από τους Cake, συνδυάζει funk στοιχεία και πολιτικά επηρεασμένο ραπάρισμα, φτιάχνοντας ένα πρωτότυπο μουσικό μίγμα που τραβάει κατευθείαν την προσοχή...! Εκτός αυτού, οι Flobots είναι πρωτοπόροι στον μουσικό ακτιβισμό, έχοντας δημιουργήσει το National Street Team, μια μη κερδοσκοπική κολλεκτίβα που έχει ως σκοπό την προώθηση νέων μουσικών από όλη τη χώρα και την προσπάθεια για αλλαγή του κοινωνικού status quo...!!
Με το σύνθημα "If you are thinking, you are winning" και τραγούδια με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο, οι Flobots αρχίζουν τη μουσική επανάσταση ακριβώς από εκεί που δεν την περίμενε κανείς. Από το κέντρο των Η.Π.Α...!!

*Το τευτελαίο τους album εδώ