30/10/2009

Τραγκισμοί....

Ωραία... Κάπου χαθήκαμε τις τελευταίες ημέρες... Ας συμφωνήσουμε όλοι (όσοι τουλάχιστον διαβάζουν αυτό το blog) ότι το να κυκλοφορείς σκοτώνοντας όποιον φοράει στολή μπάτσου, είναι τουλάχιστον ανισόρροπο - για να μη πω ψυχοπαθές....
Το ζήτημα είναι τί ζητάμε από την κοινωνία (ωραίο wordplay)... Είμαστε δεξιοί και ζητάμε από την κοινωνία να αποδεχτεί τη λογική του "πατείς με, πατώ σε", οδεύοντας στον κόσμο που επιζούν μόνο οι δυνατοί...? Είμαστε αριστεροί και πιστεύουμε ότι η παρούσα κοινωνική οργάνωση μπορεί να δώσει στους "αδύνατους" τη δυνατότητα να κυριαρχήσουν..? Είμαστε κομμουνισταί, πιστεύοντας εις την δικτατορία του προλεταριάτου και άρα το να αποφασίζει μια λούμπεν ολιγαρχία για τα πάντα σύμφωνα με τα δικά της πιστεύω, άρα μια ολιγαρχία των μη εχόντων...? Ή πιστεύουμε σε μια άλλη κοινωνία (εγώ δεν λέω αναρχική) που πιστεύει στην ισότητα ανθρώπου προς άνθρωπο, δηλαδή στην απόλυτη μη διαχώριση αξίας και εξουσίας μεταξύ των ανθρώπων...
Γνώμη μου είναι ότι το να πυροβολείς αδιάκριτα και ανεξέλεγκτα, μάλλον πίσω σε πάει (σε περιόδους που η αξία της ανθρώπινης ζωής ήταν μηδαμινή) παρά μπροστά.. Για να το πω απλά, το μη στοχευμένο, το αδιάκριτο "όποιον σκοτώσω, σκότωσα" μάλλον σε κάνει μπάτσο, παρά επαναστάτη... Τώρα θα μου πεις, ωραία τα λες εσύ από το internet (με έχουν πει αναρχικό του internet, παρά το γεγονός ότι έχω αρνηθεί το χαρακτηρισμό), αλλά δεν ξέρεις πως είναι στο δρόμο... Κι όμως έχω βγει στο δρόμο κι έχω συμμετάσχει σε συνελεύσεις και μπορώ να πω, με τις ελάχιστες γνώσεις μου, ότι κανείς δε θέλει να κάνει ζημιά στο μικρομεσαίο, κανείς δε θέλει να σκοτώσει τα παιδιά του αγρότη....
Όμως οφείλω να δηλώσω αντίθεση, με την έννοια "η αστυνομία υπάρχει για όλους". Οκ, την άκουσα από τον Τράγκα, αλλά αυτό δε μειώνει το γεγονός ότι ακούστηκε στα καθεστωτικά ΜΜΕ... Θέλω να ενημερώσω, λοιπόν τον κ. Τράγκα, ότι η αστυνομία δεν είναι εδώ για όλους μας. Η αστυνομία δεν προστατεύει ούτε εμένα ούτε τον ομοϊδεάτη γείτονά μου. Εμάς μας έχει γραμμένους η αστυνομία. Προστατεύει το κεφάλαιο, τον έχοντα, τον εξουσιαστή. Το Λάτση, το Μπόμπολα και τα λοιπά βαμπίρ της ταπεινής μας κοινωνίας. Δεν προστατεύει το συνταξιούχο, το χαμηλόμισθο, τον άνεργο. Κι αυτός είναι ο στόχος μας... Μια κοινωνία που δεν έχει έχοντες... Ένας κόσμος όπου η αστυνομία προστατεύει τον άνθρωπο εναντίον του συστήματος κι όχι το σύστημα εναντίον του ανθρώπου. Ένα σημείο στην ιστορική πορεία, όπου οι λίγοι και μη έχοντες έρχονται στο ίδιο επίπεδο με τους έχοντες και αποφασίζοντες....
Άλλα αυτό μάλλον είναι ουτοπική θεώρηση - μένει να αποδειχτεί...

5 comments:

cyneng said...

(οκ έχω όρεξη)
δεν είναι ουτοπική μια τέτοια αστυνομία.. πάρε για παράδειγμα την αστυνομία του Καναδά, που κυκλοφορεί μέχρι και με τζιν εν ώρα υπηρεσίας, δίνει free tickets για events αν δει νέους να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις (αγώνες μπάσκετ, ομιλίες κτλ) και συμμετέχει σε panels για διαλόγους με τους πολίτες (ακόμα και τους Έλληνες).. και το πιο σημαντικό: δεν θεωρείται η βιτρίνα της "εξουσίας" και δεν ενεργεί με εντολές του εκάστοτε υπουργού, αλλά με άξονα την διασφάλιση της έννομης τάξης. Δηλαδή η αστυνομία είναι μορφωμένη, ξέρει τους νόμους και ενεργεί σύμφωνα με αυτούς. Διαχωρίζοντας, έτσι ή αλλιώς την αστυνομία από την εξουσία, τη διαζωρίζεις και από τη βία, οι φορείς εξουσίας είναι και φορείς βίας.

neithan said...

(θα καταντήσεις μόνιμη σχολιάστρια και θα αναγκαστώ να σε πληρώνω...!!!)
Αναφέρεις τον Καναδά , που είναι ένα από τα πλέον μοναδικά παραδείγματα οργάνωσης στον κόσμο. Μια χώρα με πυκνότητα μόλις 3,2 κατοίκων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με άπειρα resources, με πολύ χαλαρή κεντρική διακυβέρνηση, και οργανωμένη με βάση την αυτονομία των περιοχών που την αποτελούν. Επίσης είναι και από τις χώρες με τον καλύτερα κατανεμημένο πλούτο. Η ανεργία τους βρίσκεται στο 7,7%, επίσης από τα χαμηλότερα ποσοστά παγκοσμίως.
Όμως κανένα από τα παραπάνω στοιχεία δε μειώνει το γεγονός ότι υπάρχουν φτωχοί και εξαθλιωμένοι, ότι ο Καναδάς συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις πολεμικές αναμετρήσεις του 20ου και 21ου αιώνα, ότι αποψιλώνει με μεγάλους ρυθμούς τα (πολλά και) πολύτιμα δάση του και ότι είναι στενός οικονομικός και πολιτικός εταίρος των ΗΠΑ, συμμετέχοντας μάλιστα και στους G8. Η ουτοπικότητα που ανέφερα πήγαινε σε ένα διαφορετικό τύπο κοινωνικής οργάνωσης και όχι αποκλειστικά στην οργάνωση της αστυνομίας.
Για την αστυνομία του Καναδά συγκεκριμένα δεν μπορώ να αντιτείνω και πολλά σε αυτά που λες, εκτός από συγκεκριμένα παραδείγματα αστυνομικής βίας εναντίον αντιπολεμικών και άλλων διαδηλώσεων, που βρήκα στο παρακάτω link:
http://www.planetfriendly.net/police.html

cyneng said...

κι εγώ το googlαρα κι έχω πειστεί για το θετικό των καναδών, τέρμα, αστυνομικός που πάει σε ανοιχτούς διαλόγους με τους νέους της Ελλάδας και κάνει πλάκα με την κυβερνήτιδα on stage είναι πρότυπο, τέρμα.
και δεν θα γίνω μόνιμη σχολιάστρια μαν, δε μ' ενδιαφέρουν όλα όσα λες
;)

neithan said...

"μαν"??? ακου "μαν"... σα δε ντρέπεσαι λέω 'γω... :D

Anispios tou Warzycha said...

Γενικα, το θεμα με την αστυνομια δεν ειναι ουτε η διαφθορα της, ουτε και το ποιον προστατευει(πραγματα γνωστα, παλια, χιλιοειπωμενα) αλλα η ιδια της η υπαρξη.
Αυτη απορρεη απο την ενοια της επιβολης του νομου, ο οποιος με τη σειρα του θεσπιζεται απο τους εχοντες για να εχουν, ως προς τουε μη εχοντες, για να μην εχουν.

Το πρωτο σταδιο(η επιβολη καποιου αλλου σε πραξη ενος ατομου, για να την σταματισει), ειναι απο μονο του ενα κατασκευασμα των εξουσιαστων, για να προσθεθει σε αυτο το δευτερο σταδιο(το ποιον του νομου ο οποιος επιβαλλεται μεσω της αστυνομιας) που βρωμαει εξουσιαστικα συμφεροντα.

Γενικα, το προβλημα δεν εγγυται στην ποιοτητα του θεσμου, αλλα στην υπαρξη του αυτη καθ' αυτη.