26/08/2008

Bobby Gaylor - Suicide


Animals don't have a choice.
If they're not happy with their place in the world... too bad.
They have to live the life they've been given.
Humans, on the other hand, don't have to.
We have a choice.
If you don't like your place in the world, you can get off anytime you want.
Suicide... That's right....
You don't like the way your life's going,
you don't like the way you are in the world,
anything around you, you can check out anytime you like.
Animals aren't allowed that thought
and believe me, if they were, they would use it.
There'd be a lot of dogs and cats, owned by assholes
that live in high-rises, diving out the windows.
Zebras... if they even had remotely that thought
would take a look at themselves and go, 'What the FUCK...!'
Black & white in a green & brown world... now this blows...
I'm just gonna jump in the river....
I don't have a thumb to work a gun or hold a knife
or even open up a jar of pills.
I'm just gonna dive into the next lion's mouth.
Why even bother?'
Now, monkeys have the opposable thumb
so they could kinda do it the exact same way we do.
Now, there's a bunch of people that say,
'Oh, it's against the law'.
Well, it's only against the law if you do a crappy job and get caught.
Other people say, 'Oh, we should save them'.
Yeah, well you know what?
Not everybody wants to be saved.
Not everybody should be saved.
And who are we to force our will upon them?
I mean, isn't that one of the joys about being a human?
Freedom of choice?
Now, it's not all bad.
Now, I'm not saying 'Kill yourself'.
But if you're gonna be an idiot and do it anyway,
it's no sweat off of my back.
There's a lot of good that could come from it.
A little bit of bad thrown in.

Some of the things:
A job will open...
An apartment will become available...
There'll be more air for me...
They say there's two girls for every guy - if you're a man, there'll be four chicks for me...
There'll be more Ketel One vodka for me...
There'll be one less idiot in line at the bank who gets up to the window without their fucking slips filled out...
I won't ever have to go to the store to buy my favorite Salt & Vinegar Chips
and have the clerk point at you and say, 'They bought the last bag'....
You won't help change the McDonald's sign to a Hundred Billion Served...
You'll never get AIDS...
You won't have to worry about calories ever...
No more, 'Hey, does this make me look fat?'...
There'll be one less polluting human...
You won't have to recycle... There'll be one less car on the road...
There'll be more Ring Dings for me...
Fifty or so chickens' lives will be spared...
Your fingers won't ever get red from eating pistachios...
You won't be forced to visit your Grandparents on Sundays anymore...
No more church...
You'll be saying, 'Hey, World - Kiss My Ass!'...
No more wet dreams about Supermodels...
No more Barry Manilow... Not for a few years anyway...
Wondering 'Am I a loser?' will be a thing of the past...
Say good-bye to crappy Xmas presents from Aunts and Uncles...
You won't have to suffer through a Motley Crue reunion...
FUCK flossing and brushing...
You'll never lose sleep over a pregnancy scare...
Adios, Acne...
Worrying whether you fit in or not won't be on your brain...
See ya later, homework...
You'll never have to sit through another movie brought to you by the creators of South Park...
School's out forever....
No more paying bills...
You won't have to do chores...

You won't be able to run over toads with the lawnmower though...
You'll also miss McDonald's French Fries...
Bugs Bunny...
The amazing electrifying feeling that surges through your body when you kiss someone for the first time...
You won't be able to watch the letterbox director's cut of Jaws...
Candy...
Living above ground...
Pudding crust...
You'll miss the rush of getting your first apartment...
Getting to the point in your life where you can tell your parents to
'FUCK Off! I gotta make my own mistakes, you did'...
You'll miss sex - you'll miss thinking about it, looking for it, sex by yourself, sex with a partner, sex with multiple partners...
No more summer nights that seem to go on forever... Roller coasters....
Naming your kid the name you always wanted...
Making a difference in the world...
You'll miss the experience and pleasure of Hallucinogenics...
Watching your neighbor's wife change clothes with her blinds open...
A lifetime of masturbating...
Watching your favorite team sweep the series...
Music, you will definitely miss music...
Trying to sneak into your house drunk - three hours past your curfew...
You'll miss the blaze and glory of the 4th of July fireworks...
The taste of Captain Crunch...
If you're a boy, you'll miss the feeling the first time you reach up a girl's shirt...
If you're a girl, the feeling the first time you reach down a boy's pants...
You'll miss your favorite coat...
Waffles with whipped cream and strawberries...
Beating your friends at video games...
You won't be around to see what shape and color the new marshmallow in Lucky Charms will be...
You'll miss the feeling you get when reminiscing about your first love - thirty years after the fact...
The joy of giving and receiving at Christmas...
Skinny dipping...
Getting stoned, reading Green Eggs & Ham, and eating like a horse that got loose in the grain bin...
Flying cars...

Hey, you were born, finish what was started!

17/07/2008

Thoughts on a beautiful moment...

Τελικά ο Άνθρωπος είναι ένα εντελώς αψυχολόγητο ον... Από τα ψηλά στα χαμηλά σε κλάσματα δευτερολέπτου. Βρίσκεσαι καθισμένος στο μπαλκόνι του σπιτιού σου, αγναντεύοντας τα αυτοκίνητα να περνούν στην εθνική λίγο πιο πέρα, γελώντας με τη βιασύνη τους και μόνο - και έχεις ό,τι χρειάζεσαι κι ας μην έχεις τίποτα απ' όσα ποθείς πιο πολύ στον κόσμο. Λίγη καλή μουσική*, μια παγωμένη μπύρα ή ένας ωραίος καφές και ίσως λίγη καλή παρέα... Και ξάφνου, ένα κομμάτι που μπήκε τυχαία στο playlist, σου σμπρώχνει από το μάτι ένα δάκρυ που δεν ήξερες οτι υπάρχει. Κυλάει στο μάγουλό σου χαράζοντας το δέρμα - πιο κοφτερό από μαχαίρι... Ή πάλι μπορεί να είναι ένα δάκρυ γλυκό - από αυτά που σε χαϊδεύουν απαλά καθώς κυλάνε και όταν φτάνουν στα χείλη σου δεν έχουν ίχνος από εκείνη την καταθλιπτική αλμύρα...

Βέβαια υπάρχουν περιπτώσεις που σου προσφέρεται απλόχερα η απόλυτη γαλήνη και εσύ τη ρουφάς με όλη σου την ψυχή (σαν μια γεμάτη τζούρα από ένα "σωστό" τσιγάρο), αφήνεσαι να σε παρασύρει σε δρόμους βαθιά μέσα σου, πλακόστρωτα σοκάκια που βλέπουν στις πίσω αυλές παλιών αρχοντικών - ή τουλάχιστον εγώ έτσι τα φαντάζομαι...! Όταν, για παράδειγμα, μετά από εξαντλητική ανάβαση σε απόκρημνα μονοπάτια, βρίσκεσαι ξαφνικά μέσα στα νερά μιας πανέμορφης βάθρας, κάτω από τη σκια που φτιάχνουν τα δέντρα και οι βράχοι, και αφού βουτήξεις στο παγωμένο και πεντακάθαρο ύδωρ, ξαπλώνεις σε μια πέτρα και αφήνεις τη φυσική μουσική να σε γαληνέψει... Ή όταν περπατάς στο απόλυτο σκοτάδι, με την πλησιέστερη πηγή φωτός χιλιόμετρα μακριά, και πιάνεται ο λαιμός σου να κοιτάς τα χιλιάδες αστέρια που σε καλούν από ψηλά, ανακαλύπτοντας συνέχεια περισσότερα - βλέπεις μερικά να πέφτουν και κάνεις τη μια και μοναδική ευχή (που ξέρεις ότι αυτή τη στιγμή θα σε ολοκληρώσει), παρ' όλο που δεν πιστεύεις σε αυτές τις αηδίες (αλλά, αν δεν πιάσει τώρα, δε θα πιάσει ποτέ)...

Τελικά ο πόνος της καρδιάς δημιουργεί απίστευτη ομορφιά - μάλλον κάτι ήξερε ο Αγγελάκας... Ποιός καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη..;




*βασικά τον καθένα τον συντροφεύει η δική του μουσική, αλλά εγώ ένα playlist θα το προτείνω:
Dredg - Bug Eyes
Angra - Make Believe
Queensryche - Silent Lucidity
Παύλος Παυλίδης - Ο Κηπουρός
Audioslave - Doesn't Remind Me
Deadsoul Tribe - Time
Smiths - Bigmouth Strikes Again
Robbie Williams - Me & My Monkey
REM - The One I Love
Muse - Muscle Museum
Citizen Cope - Let The Drummer Beat
The Mars Volta - Roulette Dares (This Is The Haunt)
Deep Purple - Hush
Ska-p - Mestizaje
David Bowie - The Man Who Sold The World

ξέρω, είναι αχταρμάς, αλλά...

24/06/2008

R.I.P George Carlin...





Γεννηθείς στις 12 Μαΐου 1937 στη Νέα Υόρκη και πιθανότατα ο καλύτερος stand-up comedian που άρπαξε ποτέ ένα μικρόφωνο και ανέβηκε στη σκηνή. Αυτά τα στοιχεία πιθανόν θα ήταν αρκετά για τον άνθρωπο που μόλις την περασμένη Κυριακή άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Καλιφόρνια... Επειδή όμως είμαστε στην Ελλάδα, όπου υπάρχει αστείρευτο το ταλέντο να αγνοούμε τα πραγματικά σπουδαία πράγματα και τους πραγματικά σπουδαίους ανθρώπους, λίγη παραπάνω γνώση δε θα έκανε κακό...

Πιο γνωστός για την πολιτική του σάτιρα και το μαύρο του χιούμορ, ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του '60, κάνοντας ένα σόου πρωτοποριακό για την εποχή και άκρως προκλητικό για την ηθική και τη νοητική ικανότητα του μέσου αμερικανού, θίγοντας και αναδομώντας με το χιούμορ θέματα όπως η θρησκεία, η πολιτική, η ευπρέπεια της γλώσσας... Ειδικά για το τελευταίο θέμα είχε δημιουργήσει την πασίγνωστη "ρουτίνα", "Seven Words You Can Never Say on Television", η οποία περιείχε τη φράση "Shit, Piss, Fuck, Cunt, Cocksucker, Motherfucker, Tits..!!!" και η οποία οδήγησε στη σύλληψή του στις 21 Ιουλίου 1972 με την κατηγορία της παραβίασης νόμων περί ευπρέπειας(!!!)...

Αν και πρωτοδίκως αθωώθηκε, ένα χρόνο αργότερα, το αμερικάνικο ΕΣΡ (Federal Communications Commission, FCC) βασισμένο σε μία και μοναδική καταγγελία από όλη τη Νέα Υόρκη, ξεκίνησε δικαστικό αγώνα κατά της ιδιοκτήτριας εταιρίας ενός σταθμού που αναπαρήγαγε το συγκεκριμένο κομματι του προγράμματος του Carlin, της Pacifica Foundation. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου εκείνου έδινε το δικαίωμα στο FCC να ελέγχει και να απαγορεύει τη μετάδοση οποιουδήποτε προγράμματος θεωρούσε ότι "θα έκανε κακό στον ψυχισμό των νέων", ξεκινώντας μια από τις μεγαλύτερες περιπτώσεις λογοκρισίας των Μέσων παγκοσμίως.

Ο ίδιος ο George Carlin, δεν υπέκυψε στις βουλές του FCC, συνεχίζοντας την άσεμνη κωμωδία του. Ήταν ο πρώτος παρουσιαστής της εκπομπής του NBC "Saturday Night Live" το 1975, ενώ επέστρεψε στην τηλεόραση το 1981, στο ΗΒΟ πλέον, με το "Carlin at Carnegie TV Special". Παρατηρήστε τη στροφή του στο ΗΒΟ, ένα καλωδιακό (και όχι ελεύθερο - άρα όχι ελεγχόμενο από το FCC) κανάλι. Συμμετείχε σε διάφορες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο θεμάτων τα οποία πολλές φορές έντυνε με μηδενιστικό και ειρωνικά μισάνθρωπο προσωπείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα από το σόου του, Life Is Worth Losing: "I look at it this way... For centuries now, man has done everything he can to destroy, defile, and interfere with nature: clear-cutting forests, strip-mining mountains, poisoning the atmosphere, over-fishing the oceans, polluting the rivers and lakes, destroying wetlands and aquifers... so when nature strikes back, and smacks him on the head and kicks him in the nuts, I enjoy that. I have absolutely no sympathy for human beings whatsoever. None. And no matter what kind of problem humans are facing, whether it's natural or man-made, I always hope it gets worse."

Τιμήθηκε με το βραβείο προσφοράς στα Αμερικάνικα Βραβεία Κωμωδίας το 2001, και 4 μέρες πριν το θάνατό του, το Kennedy Center for the Performing Arts, ανακοίνωσε ότι το Νοέμβρη του 2008 θα τον τιμούσε με το Mark Twain Prize for American Humor.

Ο George Carlin πήρε τη σάτιρα από το χέρι και την οδήγησε σε μέρη που σπανίως είχε πάει στο παρελθόν και σπανίως φτάνει, ακόμα και στις μέρες μας. Σκεφτείτε όλη αυτή την άκρως βλακώδη συζήτηση περί των ορίων της σάτιρας που ξεκίνησαν στη χώρα μας τα γελοία αυτά πλάσματα που ονομάζονται Τατιάνα Στεφανίδου και Άννα Δρούζα, με αφορμή τις εκπομπές του Λάκη Λαζόπουλου. Και τώρα πηγαίντε στο YouTube, και αποτίστε ένα φόρο τιμής, κάντε ένα 2ωρο αφιέρωμα βλέποντας stand-up comedy από τον George Carlin - και σκεφτείτε πόσα ωραία θα είχε να πει σε αυτούς που δε βλέπουν πέρα από τον προσωπικό τους εγωισμό, σε αυτούς που προσπαθούν να ποινικοποιήσουν ακόμα και το γέλιο, που βάζουν μόνο την εγκεκριμένη από αυτούς κωμωδία σε βαζάκια για μαζική πώληση και κατανάλωση...

RIP





* δείτε την επίσημη ιστοσελίδα του

22/06/2008

However high, however low, it's music for me...




Για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, χθες ήταν η "Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής"... Σε διάφορες πόλεις (κυρίως) της Ευρώπης διοργανώθηκαν δωρεάν συναυλίες προς τέρψιν του κοινού. Η αντίθεσή μου με τις "Παγκόσμιες Ημέρες" είναι καθολική... Παγκόσμια ημέρα της μητέρας, του παιδιού, της γυναίκας, του έρωτα, της μαριχουάνας, κατά του ρατσισμού κ.α. Όταν όμως αφορά κάτι που είναι ίσως το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου, με πιάνουν τα νεύρα μου.

Η μουσική είναι ούτως ή άλλως ένα φαινόμενο παγκόσμιο. Σε αντίθεση με την ποίηση ή τη λογοτεχνία, η μουσική είναι κατανοητή το ίδιο σε όλο τον κόσμο. Το ζήτημα με τις παγκόσμιες ημέρες είναι το εξής: δεν είναι δυνατόν να θυμόμαστε να γιορτάσουμε, να απολαύσουμε, να σεβαστούμε κάτι, μονάχα μια φορά το χρόνο, τη φορά εκείνη που μας λένε να το κάνουμε. Και σκεφτείτε ποιοί μας το λένε... Οι τοπικές αρχές, με τη συνεργασία των ΜΜΕ και των δισκογραφικών, αυτών δηλαδή που έχουν κάνει τη μουσική υποχείριο τους, αυτών που δεν δίνουν τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να δείξουν το ταλέντο τους και να αναπτύξουν τις ιδέες τους, εκτός κι αν είναι να βγάλουν φράγκα. Θυμηθήκαμε να κάνουμε δωρεάν συναυλίες, να ακούσει μουσική το πόπολο...!!! Και από την άλλη τα cd συνεχίζουν να έχουν ένα 20άρικο το καθένα - και η Ε.Ε., υπό την πίεση των δισκογραφικών, προσπαθεί να περάσει νομοθεσίες για τη δίωξη των ατόμων που κατεβάζουν δωρεάν μουσική από το internet...

Η επανάσταση που ξεκίνησε κάποτε με το Napster και έφτασε σήμερα στο LimeWire, το SoulSeek και τα torrents είναι αναγκαίο να συνεχιστεί... Γιατί τη μουσική δεν την σκοτώνει η πειρατεία - τη σκοτώνουν οι Εταιρίες και οι Σπόνσορες...

19/06/2008

Richard Cheese & Lounge Against The Machine...


Ναι, ξέρω... Είναι πάρα πολύ ωραίο να ανακαλύπτεις νέα συγκροτήματα, που παίζουν τη "νέα, βελτιωμένη, v2.2" μουσική του 21ου αιώνα. Είναι όμως εξίσου ωραίο όταν εκεί που κατεβάζεις αβέρτα μουσική (χωρίς να έχεις ιδέα τι ακριβώς θα βρεις...) να ακούς ξαφνικά στο music player σου μια απίστευτη jazz διασκευή του "Smells Like Teen Spirit"... Κοιτάς να δεις τι εστί αυτό που μόλις πέρασε μέσα από τα τύμπανά σου και διαβάζεις "Richard Cheese & Lounge Against The Machine"...

Οι κύριοι αυτοί είναι μια L.A. based μπάντα και δουλειά τους είναι να διασκευάζουν πασίγνωστα rock & rap κομμάτια, αποδομώντας τα εντελώς και δινοντάς τους ένα υπέροχο lounge ύφος. Σκεφτείτε πως θα ήταν σε jazz τα "Welcome to the Jungle", "Come Out and Play", "Creep", "Last Resort", "She Hates Me", "Down With the Sickness"...!!! Και αυτά είναι μόνο λίγα από τα κομμάτια που περιέχονται στα συνολικά 7 albums που έχουν εκδοθεί...!!!

Το όνομα Richard Cheese, όπως και τα υπόλοιπα ονόματα των μελών του συγκροτήματος (Bobby Ricotta, Frank Feta, Buddy Gouda, Gordon Brie!!!!), είναι εμφανέστατα ψευδώνυμα που, όλως περιέργως, αναφέρονται σε διάφορα τυριά... Πάντως, ειλικρινά, δοκιμάστε να τους ψάξετε... Αν σας αρέσουν οι διασκευές ή/και η jazz, θα τους λατρέψετε...!!!



*official website: http://www.richardcheese.com/

**ναι, ξέρω, χάθηκα... Αλλά τι να κάνω...;;; Το συγγραφικό είναι θέμα όρεξης και επιθυμίας...

04/05/2008

Love is the triumph of imagination over intelligence (only sometimes it doesn't triumph...)

Ίσως να μην είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς αυτά που θα πω - αλλά αυτό δεν έχει σημασία...

Είναι πραγματικά σπουδαίο το πως αντιδράει κανείς απέναντι σε άτομα που αγαπάει, όταν φέρονται με ειλικρίνεια. Σήμερα έζησα το πως μια συζήτηση που πονάει - έντονα... - μπόρει να μπει στο χρυσό εκείνο σεντούκι της μνήμης που γράφει "Most Wonderful Moments"... Και δε μιλάω για τη λύτρωση που υποτίθεται οτι μπορεί να προσφέρει μια τέτοια συζήτηση. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο - η λύτρωση σε τέτοιες περιπτώσεις φτάνει παρέα με τη λύτρωση την τελική. Μιλάω για τη σημασία και τη δύναμη της αγάπης. Αυτής που σου αφήνει αυτή τη γλυκόστυφη γεύση στο στόμα όταν την ομολογείς. Αυτής που ξέρεις ότι θα τη δείξεις και θα την αποδείξεις σε κάθε περίπτωση. Αυτής που ακόμα κι όταν είναι παράλογη ή ανεκπλήρωτη, ξέρεις ότι θα είναι το ίδιο έντονη και δυνατή, μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο της και να πεθάνει όπως (αργά ή γρήγορα) το κάθε τι... Αυτής.




*Ν. σ'ευχαριστώ που αποδέχεσαι την αγάπη μου και που τη νιώθεις κι εσύ για 'μένα, έστω και με άλλο ύφος και τρόπο. Σ'ευχαριστώ για απόψε. Κάπου κοντά σου θα είμαι πάντα

01/05/2008

Ελεγεία για μια ημέρα με νόημα...

Κάπου σε κάποια χώρα, κάποτε...
Όχι, όχι...
Όχι "κάπου" ούτε "κάποτε"...
Σικάγο, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, 1886, 1η Μαΐου....

Οι δρόμοι γεμάτοι από κόσμο. Κόσμο φτωχό, κόσμο ταλαιπωρημένο. Εργάτες.
Άνθρωποι που διεκδικούν ανθρωπιά - για τον εαυτό τους, τις οικογένειές τους...
Το (ανήκουστο για τότε) οχτάωρο, γίνεται σύνθημα, "θέλω", χιλιάδων ανθρώπων που μέχρι τότε είχαν μάθει να δουλεύουν για όσο καπνίσει σ'αυτόν που κρατούσε τα γκέμια. Η απεργία πονάει - κάποιους.
Η αστυνομία βαδίζει προς το πλήθος (σαν να τους βλέπω μπροστά μου... όχι τόσο τρομακτικοί όσο οι σημερινοί μπάτσοι, αλλά...). Το πλήθος επιτίθεται απέναντι σε αυτούς που εκτελούν (όχι μόνο) διαταγές - σε αυτούς που προστατεύουν την εκμετάλλευση, την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Πέφτει η πρώτη αυτοσχέδια βόμβα. Πανικός, Σφαγή, Μακελειό.
7 αστυνομικοί νεκροί. Οι νεκροί εργάτες δεν καταμετρήθηκαν, δεν ανακοινώθηκαν ποτέ. Επισήμως, δεν υπάρχουν....

Τη μνήμη αυτών - αυτών που δεν υπάρχουν - υποτίθεται πως σήμερα (1η Μαΐου, ημέρα αρχαίας παγανιστικής εορτής) τιμούμε. Υποτίθεται πως την τιμούμε ακολουθώντας το παράδειγμά τους, διεκδικώντας τη ζωή μας και την ελευθερία μας, από ένα σύστημα που ούτε την πρώτη μας δίνει, ούτε τη δεύτερη...
Αμ πώς...!!!
Η απεργία έγινε αργία. Έγινε αργία από το κράτος (με κεφαλαίο, ίσως, κάπα). Το ίδιο Κράτος που εις τους αιώνας των αιώνων (αμήν...), χρησιμοποιούσε και θα χρησιμοποιεί, πάνω ή κάτω τις ίδιες δυνάμεις κρούσης, τάξης και ασφάλειας, για να καταστέλλει, να ατιμώνει, να αποβλακώνει - στο κάτω-κάτω να σκοτώνει (ΝΑΙ, το Κράτος σκοτώνει) - όποιον θα μπορούσε να διεκδικήσει πίσω τη ζωή του...
Και εν τέλει η αργία έγινε κοροϊδία...
Έγινε αφορμή για φαγοπότι, αφορμή για άραγμα...
Δε γαμείς, δέκα μαλάκες βγαίνουν και στους δρόμους...
Καληνύχτα κόσμε. Δε σου αξίζουν ούτε οι νεκροί σου.




*αν έγινα υπερβολικά πολιτικός, συγχωρήστε με. Ή μη με συγχωρείτε. Κάτι ήθελα να πω, να θυμίσω. Το είπα, το θύμισα. Όποιος άκουσε και όποιος θυμήθηκε...