Όταν η Ανατολ. Ευρώπη rockάρει....(tribute to Gogol Bordello)

Το όνομα τους πιθανώς άγνωστο στους περισσότερους... Οι Gogol Bordello έρχονται το καλοκαίρι για να μας δείξουν τι θα πει πραγματική διασκέδαση...

Φανταστείτε τους balkan-gypsy ρυθμούς του Goran Bregovic να μπλέκονται με τους Sex Pistols και τους Dead Kennedys...!!! Αν δημιουργείται μια ιδέα στο μυαλό σας, η ιδέα αυτή είναι οι Gogol Bordello... Σκληρές κιθάρες, εκκωφαντικά drums, βιολιά, κλαρίνα, ακορντεόν, punk ρυθμοί, gypsy μελωδίες...!!! Το gypsy-punk είναι εδώ και μας προσκαλεί σε ατέλειωτους χορούς, χτύπημα και τραγούδι!!!!!

Ξεκίνησαν από τη Νέα Υόρκη ως "Hutz and the Bela Bartoks", από το επώνυμο του frontman και τραγουδιστή τους Eugene Hutz και τον Bela Bartok, σημαντικότερο ίσως Ούγγρο συνθέτη του 20ού αιώνα. Πολύ γρήγορα άλλαξαν το όνομα τους σε Gogol Bordello από τον Ουκρανό συγγραφέα του 19ου αιώνα Nikolai Gogol, που εισήγαγε "λαθραία" την ουκρανική κουλτούρα στη ρώσικη φιλολογία. Με όλα σχεδόν τα μέλη τους να είναι μετανάστες από την Ανατολ. Ευρώπη (Ρωσία, Ουκρανία, Ρουμανία), αλλά και με την προσθήκη ενός Αιθίοπα, ενός Ισραηλινού, μιας Κινεζο-Σκωτσέζας(!!!έλεος!!!), δύο Αμερικανών και ενός τύπου από το Εκουαδόρ (ε, δεν ξέρω πως είναι αυτό, τι να κάνω...;;!!!! ωχ...), η πολυμελής αυτή μπάντα έχει - από το 1999 που βγήκε το πρώτο τους άλμπουμ "Voi-la Intruder" - 4 άλμπουμ στο ενεργητικό της και περιοδεύει ασταμάτητα σε Ευρώπη και Αμερική παίζοντας κυρίως σε μικρές, εναλλακτικές και πανκ σκηνές.

Έρχονται στην Ελλάδα στο Fly Beyond Festival που θα λάβει χώρα στις 15 και 16 Ιουλίου (μάλλον) στο γήπεδο Καραϊσκάκη... Φέρνουν μαζί τους ένα ξέφρενο πανηγύρι από τα λίγα (όσοι έχουν δει ζωντανά Bregovic καταλαβαίνουν τι λέω), που δε σ'αφήνει να ησυχάσεις ούτε στιγμή... Η μαγεία της τσιγγάνικης μουσικής παρέα με τη δύναμη και την ωμότητα της πανκ, δημιουργούν μια απαράμιλλη μίξη ήχων που θα μείνει αξέχαστη σε όσους κάνουν τον κόπο να κατέβουν στη συναυλία. Εγώ θα προσπαθήσω να είμαι εκεί για να μεταφέρω εικόνες σε όσους δε θα μπορέσουν...

Προτεινόμενα ακουστικά δείγματα:

1. Wonderlust King
2. Start Wearing Purple
3. Bulla Bulla
4. Shy Kind Of Guy
5. Think Locally, Fuck Globally
   

*για περισσότερα info: http://www.gogolbordello.com/

Ταξίδια, γνωριμίες, φιλίες... (tribute to Athens' EYP)

Μισώ την Αθήνα όσο κανένας άλλος... Πνίγομαι από την ατμόσφαιρα, ζαλίζομαι από την κίνηση, δεν την αντέχω, δεν την μπορώ.... (πολλή γκρίνια έπεσε...) Έλα όμως που μια παρέα παιδιά με έκανε να μη θέλω να φύγω...

Ερώτηση: Πότε μια εμπειρία γίνεται αξέχαστη...;;;;;
Απάντηση: Πρώτον, όταν το καταραμένο τραίνο του ΟΣΕ μετατρέπεται σε "magic train" με τα γέλια και τα τραγούδια του dimhap και της Μάγδας, τα αστεία του Δημήτρη και του Duke, την best παρέα του Κώστα (και την προσθήκη της - άσχετης στη συγκεκριμένη παρέα, αλλά πάντα γλυκιάς και αστείας - Σίας)... Όταν σε υποδέχεται ο Alex, με το πιο hippie στυλ που έχεις δει ποτέ, προσφέροντας σου υπέροχα μωβ λουλούδια (δεν έχω ιδέα τι λουλούδια ήταν)... Όταν συνειδητοποιείς τι ακριβώς εννοεί ο Μπινές όταν σου λέει "θα σε φιλοξενήσω". Δηλαδή, άπειρο whisky, άπειρος χώρος, άπειρη ελευθερία, άπειρο γέλιο... Θες δε θες κάνεις κατάχρηση της φιλοξενίας του και νιώθεις γαϊδούρι... Όταν καταλαβαίνεις ότι η δουλειά που ήταν να κάνεις είναι διπλά δύσκολη και διπλά εξαντλητική, αλλά δε σε νοιάζει, γιατί την κάνεις με ένα από τα πιο υπέροχα πλάσματα που γνώρισες ποτέ (Στελλίτσα μου, σε ευχαριστώ για τη συνεργασία...!!!)... Όταν ξαναβλέπεις μετά από μήνες καλούς σου φίλους (Μπινές, Alex, Γιάμπου, Πάντα, Mariet, Λένα)... Όταν οι καινούριες φιλίες που κάνεις, μέσα σε μόλις 5 μέρες, συναγωνίζονται σε αξία και συναίσθημα τις παιδικές σου (Στέλλα Σ., Ελεονώρα, Βαλάντω)... Όταν γνωρίζεις τόσο πολύ κόσμο και εύχεσαι σε όποια δύναμη ακούει να μπορούσες να τους γνωρίσεις καλύτερα (Nicholas, Jimmy, Λαυρεντία, Zoe, Μαντώ...)Όταν έχεις 4 προσωπικούς σωφέρ (Πάντα, Ελεονώρα, Στέλλα, Nicholas... ευχαριστώ πολύ παιδιά!!!)... Όταν κοιμάσαι μόλις για 1 ώρα, αλλά η ενέργεια που σου δίνουν οι άνθρωποι γύρω σου σου φτάνει για να βγεις έξω μετά τη δουλειά, να γυρίσεις σπίτι στις 4, να αράξεις λίγο με ένα ουισκάκι στο χέρι, να πεις πέντε μαλακίες και να κοιμηθείς πάλι για 1 μόνο ώρα, πριν ξαναρχίσεις το ίδιο τροπάρι...!!!! Όταν η ποσότητα αλκοόλ στο αίμα σου αγγίζει τα όρια της τοξικότητας και γουστάρεις (Alex ίσως κερδίσεις την επόμενη φορά...!!!)... Όταν αγκαλιάζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους και σ'αγκαλιάζουν κι αυτοί και προσπαθείς να κρύψεις το γεγονός οτι κλαις και συνειδητοποιείς οτι κι αυτοί κάνουν το ίδιο...

Όταν, τελικά, περνάς υπέροχα, παρέα με υπέροχους ανθρώπους και για κάμποσες μέρες μετά αναπολείς τις στιγμές αυτές μ'ένα ηλίθιο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό σου και ξέρεις ότι (δυστυχώς) την επόμενη φορά πάλι έτσι απότομα θα τελειώσει...




*σε όσους πιθανόν δεν είδαν το όνομά τους στο παραπάνω κειμενάκι, χίλια συγγνώμη... να ξέρετε οτι δεν έγινε επίτηδες...

**για μια πολύ πιο όμορφη αποτύπωση αυτών των γεγονότων δες: http://www.dimhap.com/blog/?p=143

Never get real... (the beginning...)

How does someone begin something like this..? A blog, a "space" to lay down your thoughts, to make them available to others - for viewing, appraise, critique, anything... The though of creating "Never get real..." has been nagging at me for quite a long time. Whenever i found myself reading books, listening to music, watching/reading the news or just walking in the street and wide, long thoughts came to mind... This is just a welcome note... Soon (i hope), this blog will start filling up with articles about life, politics, music, literature, or anything else that finds it's way into that little thing that insists calling itself a mind. Some of them in Greek, others in English - i just hope that anyone who cares to visit and read, will be satisfied (or angry - that's good too!) with my attempts...