Ανεύθυνη ευθυνοφοβία... (ή Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο)

Διαβάζοντας ένα post της Poetaster μου ήρθαν στο νου οι σκέψεις που έκανα χθες το βράδυ. Αναπολούσα τα μαθητικά μου χρόνια και αναρωτιόμουνα τι νόημα είχαν - και τ'ανακάλυψα...

Τα πράγματα είναι απλά. Εκπαιδευτικό σύστημα άλλης χώρας δεν έχω ζήσει από πρώτο χέρι, γι'αυτό τα συμπεράσματα αφορούν αποκλειστικά την Ψωροκώσταινα. Το εκπληκτικό - γιατί έκπληξη προκαλεί - εκπαιδευτικό σύστημα αυτής της χώρας έχει έναν και μοναδικό σκόπο. Να παράγει γρανάζια. Γρανάζια που στελεχώνουν αυτή την κακολαδωμένη και αναποτελεσματική μηχανή που λέγεται Ελλάδα. Και ακριβώς επειδή είναι κακολαδωμένη και αναποτελεσματική, παράγει και συγκεκριμένης ποιότητας γρανάζια.
Όταν ήμουν λοιπόν σχολείο, δύο ήταν οι δρόμοι... Για όλους δύο είναι. Ή αγαπάς αυτό που σου δίνουν, αυτό που σου πασάρουν για παιδεία, αυτό το άχαρο, άοσμο, άγευστο συνονθύλευμα ως επί το πλείστον άχρηστων πληροφοριών - το αγαπάς και το μαθαίνεις, απ'έξω κι ανακατωτά, από την αρχή μέχρι το τέλος - και γίνεσαι από τα καλά και σημαντικά γρανάζια της μηχανής. Ή το μισείς, τα παρατάς, δε σε νοιάζει και γίνεσαι ένα δευτερεύον γρανάζι, ένα μπουλόνι, μια τσιμούχα, κάτι τέλος πάντων...
Και αυτοί οι δύο τύποι γραναζιών, συγγνώμην... ανθρώπων, αποτελούν την κοινωνία μας. Δεν το βλέπετε...? Φορμαρισμένες λειτουργίες, φορμαρισμένες απόψεις, ρομποτάκια που ζουν ανάμεσα σε άλλα ρομποτάκια και κάνουν ακριβώς αυτό για το οποίο εκπαιδεύτηκαν. Συντηρούν με τον "πολιτισμό" τους την έλλειψη πολιτισμού, με τις "απόψεις" τους την έλλειψη απόψεων, με την "παιδεία" τους την έλλειψη παιδείας, με την "αγάπη" τους την έλλειψη αγάπης και πάει λέγοντας...
Ευτυχώς - ή δυστυχώς, γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις - κάποιοι διάλεξαν τον τρίτο δρόμο, ε Poetaster...?

10 Items or Less

Ψάχνοντας το παρελθόν της Paz Vega. έπεσα πάνω σε μια ταινία του 2006, όπου η εκπληκτική Ισπανίδα παίζει με ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Συμπρωταγωνιστεί με τον Morgan Freeman στην ταινία "10 Items or Less", μία low budget, ανεξάρτητη παραγωγή....
O Freeman παίζει κυριολεκτικά τον εαυτό του, έναν διάσημο ηθοποιό που για τις ανάγκες ενός ρόλου, καταλήγει σε ένα σούπερ μάρκετ μιας φτωχής συνοικίας του Los Angeles. Πιάνει φιλία με την ταμία (Paz Vega) και τη βοηθάει να προετοιμαστεί για μια συνέντευξη για καλύτερη δουλειά...
Ξέρω, με μια πρώτη ματιά δε λέει και πολλά το σενάριο... Η αλήθεια είναι όμως, ότι μια απλή ιστορία γίνεται πρώτης τάξης υλικό για τον Freeman, ο οποίος παραδίδει ρεσιτάλ... Σκηνοθετημένο και γραμμένο από το δημιουργό του "City of Angels", Brad Silberling, θυμίζει πολύ δουλειά του Jarmusch, με την ιστορία και τη μουσική να δίνουν το ρυθμό και όχι την κάμερα...
Είναι μια πολύ γλυκιά ιστορία, για δύο ανθρώπους διαφορετικούς που βρίσκουν υποστήριξη και βοήθεια ο ένας στο πρόσωπο του άλλου... Cameo εμφανίσεις κάνουν ο Dani deVito και ο εκπληκτικός Jim Parsons.


***δυστυχώς, δε βρήκα ζωντανά λινκς για rapidshare... οπότε, torrent...
http://www.mininova.org/tor/646069

The Human Contract

Μια παθιασμένη ερωτική ιστορία, στιγμές βίας, υπέροχη μουσική, σκοτεινές σκηνές, ένα δράμα με την ετυμολογική έννοια του όρου... Μια καλοστημένη ιστορία να εκτυλίσσεται μπροστά σου και να σου προσφέρει το θέαμά της. Και θα πίστευε κανείς ότι αυτά είναι αρκετά για να πέισω οτι μου αρέσει η ταινία...!
Πραγματικά με εξέπληξε...! Εκπληκτική σκηνοθεσία από τη γυναίκα του Will Smith, Jada Pinkett Smith, που τυχαίνει να υπογράφει και το σενάριο της ταινίας! Εκπληκτική μουσική υπόκρουση, η οποία όταν δεν έπαιζε Placebo και Thievery Corporation, είχε τις μουσικές συνθέσεις των (άγνωστων αλλά ιδιοφυέστατων) Anthony Marinelli and the Graves Brothers...! Πολύ καλός πρωταγωνιστής, ο Jason Clarke, ένας εξίσου άγνωστος Αυστραλιανός ηθοποιός που είναι εξαιρετικός στο χαρακτήρα του (κι ας μοιάζει του Jason Statham...)!
Και πάνω απ'όλα, η γυναίκα που ήρθε για να κατακτήσει όλους τους σινεφίλ ανά την υφήλιο...! Η ηθοποιός που θα γίνει ότι ονειρευόταν να γίνει η Penelope Cruz... Διαγράφουμε λοιπόν αυτό το όνομα και μαθαίνουμε να προσκυνάμε το εξής: Paz Vega! Η 33χρονη Ισπανίδα απ'τη Σεβίλλη, που μ'αυτήν την ταινία εγκαθιδρύεται σαν το απόλυτο θηλυκό! Σαν η τέλεια εικόνα της γυναίκας!
Α, ναι... Ξέχασα την ιστορία... Ένας πετυχημένος μάνατζερ, που οδεύει προς διαζύγιο με τη γυναίκα του, γνωρίζει μια μυστηριώδη, σαγηνευτική και ιδιόρρυθμη γυναίκα και την ερωτεύεται. Ταυτόχρονα προσπαθεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του και να λύσει τα προβλήματα της οικογένειάς του...



***Α, ναι... Δείτε την...

***Και τα γνωστά:
http://rapidshare.com/files/253248886/22h2man.contract-vh-prod.part1.rar
http://rapidshare.com/files/253248442/22h2man.contract-vh-prod.part2.rar
http://rapidshare.com/files/253248014/22h2man.contract-vh-prod.part3.rar
http://rapidshare.com/files/253248435/22h2man.contract-vh-prod.part4.rar
http://rapidshare.com/files/253247144/22h2man.contract-vh-prod.part5.rar
http://rapidshare.com/files/253248042/22h2man.contract-vh-prod.part6.rar
http://rapidshare.com/files/253246277/22h2man.contract-vh-prod.part7.rar
http://rapidshare.com/files/253246915/22h2man.contract-vh-prod.part8.rar

Πανηγύρι γυάλινης ασχήμιας...

Δεν έχει και πολύ καιρό που όλοι πανηγύριζαν τη μεγάλη ελληνική επιτυχία... Το "Νέον Μουσείον της Ακροπόλεως", το "όνειρο της Μελίνας", το κατασκεύασμα που, 30 χρόνια μετά, στεγάζει επιτέλους την αρχαία μας κληρονομιά... Όλοι πανηγύρισαν, χιλιάδες το επισκέφτηκαν, ξανάνοιξε και η συζήτηση για τα Ελγίνεια, καθώς η συνεχής ενασχόληση με τα κακώς δρώμενα της χώρας έβλαπτε και έπρεπε το εθνικό δέος να ξαναγεννηθεί...
Και μέσα στο χαμό, οι κρατούντες γκρίνιαξαν... Γκρίνιαξαν λέγω, διότι υπάρχει κάτι που χαλάει την εικόνα του "γυάλινου κομψοτεχνήματος". Ένα νεοκλασσικό κτήριο στη Διονύσου Αρεοπαγίτου θεωρήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού (τρομάρα του...) ότι εμποδίζει και χαλάει την εικόνα του Μουσείου. Και βγήκε υπουργική απόφαση για την κατεδάφισή του...
Όμως, επειδή ακόμα ίσως κάποιοι σκέφτονται σ'αυτόν τον τόπο, η υπόθεση πήγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το οποίο εξέδωσε απόφαση που θάφτηκε - σχεδόν - απ'όλους... Γιατί..? Όπως μας πληροφορεί "ο Καιρός", το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι η νεοκλασσική πολυκατοικία θεωρείται διατηρητέα. Ότι την ενότητα του χώρου τη διασπά το νέο μουσείο. Και ότι το κτήριο του μουσείου ΔΕΝ θεωρείται πολιτιστικό αγαθό, σε αντίθεση με τα εκθέματά του... Δυστυχώς δεν διατάζει και την κατεδάφισή του...